bikáik

Hungarian

Etymology

bika +‎ -ik (possessive suffix)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈbikaːjik]
• Hyphenation: bi‧ká‧ik

Noun

bikáik

1. third-person plural multiple-possession possessive of bika

Declension

Inflection (stem in -a-, back harmony)
	singular	plural
nominative	—	bikáik
accusative	—	bikáikat
dative	—	bikáiknak
instrumental	—	bikáikkal
causal-final	—	bikáikért
translative	—	bikáikká
terminative	—	bikáikig
essive-formal	—	bikáikként
essive-modal	—	bikáikul
inessive	—	bikáikban
superessive	—	bikáikon
adessive	—	bikáiknál
illative	—	bikáikba
sublative	—	bikáikra
allative	—	bikáikhoz
elative	—	bikáikból
delative	—	bikáikról
ablative	—	bikáiktól
non-attributive possessive - singular	—	bikáiké
non-attributive possessive - plural	—	bikáikéi