bloeien

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈblui̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bloei‧en
• Rhymes: -ui̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch bloeyen, from Old Dutch bluoien, from Proto-West Germanic *blōan, from Proto-Germanic *blōaną.

Verb

bloeien

1. (intransitive) to blossom, to bear flowers
2. (intransitive) to grow, develop
3. (intransitive) to flourish, prosper
4. (intransitive, uncommon) to produce a swelling or secretion
5. (intransitive, obsolete) to blush, to redden in the face
6. (intransitive, archaic, of people) to flourish, to be in one's period of maximum activity or influence

   Hij bloeide in de laatste twee decennia van de veertiende eeuw.

   He flourished in the two final decades of the fourteenth century.

Conjugation

Conjugation of bloeien (weak)
infinitive	bloeien
past singular	bloeide
past participle	gebloeid
infinitive	bloeien
gerund	bloeien n
	present tense	past tense
1st person singular	bloei	bloeide
2nd person sing. (jij)	bloeit, bloei2	bloeide
2nd person sing. (u)	bloeit	bloeide
2nd person sing. (gij)	bloeit	bloeide
3rd person singular	bloeit	bloeide
plural	bloeien	bloeiden
subjunctive sing.1	bloeie	bloeide
subjunctive plur.1	bloeien	bloeiden
imperative sing.	bloei
imperative plur.1	bloeit
participles	bloeiend	gebloeid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bloei
• bloeier
• bloeitijd
• bloeiaar
• bloeiblad
• bloeifeest
• bloeie
• bloeiendheid
• bloeiig
• bloeiing
• bloeiklaver
• bloeiknop
• bloeikolf
• bloeilente
• bloeilust
• bloeimaand
• bloeiperk
• bloeischede
• bloeitak
• bloeitijd
• bloeitop
• bloeiwijze
• bloeizaam
• bedektbloeiend
• doorbloeien
• herbloeien
• nabloeien
• ontbloeien
• opbloeien
• openbloeien
• uitbloeien
• verbloeien
• zichtbaarbloeiend

Descendants

• Afrikaans: bloei

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

bloeien

1. plural of bloei

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

bloeien

1. (archaic) plural of bloed