buntowniczka

See also: buntowniczką

Polish

Etymology

From buntownik +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): /bun.tɔvˈɲit͡ʂ.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡ʂka
• Syllabification: bun‧tow‧nicz‧ka

Noun

buntowniczka f (male equivalent buntownik)

1. female equivalent of buntownik (“rebel, rogue”)

Declension

Declension of buntowniczka

	singular	plural
nominative	buntowniczka	buntowniczki
genitive	buntowniczki	buntowniczek
dative	buntowniczce	buntowniczkom
accusative	buntowniczkę	buntowniczki
instrumental	buntowniczką	buntowniczkami
locative	buntowniczce	buntowniczkach
vocative	buntowniczko	buntowniczki

Related terms

adjective

• buntowniczy

 

adverb

• buntowniczo

 

nouns

• buncik
• bunt
• buntowniczość

 

verbs

• buntować
• zbuntować

 

Further reading

• buntowniczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• buntowniczka in Polish dictionaries at PWN