cantáil

Irish

Etymology 1

From canta (“chunk”) +‎ -áil.

Verb

cantáil (present analytic cantálann, future analytic cantálfaidh, verbal noun cantáil, past participle cantáilte)

1. (transitive, intransitive) break off in chunks
2. (transitive, intransitive) grab, devour

Conjugation

conjugation of cantáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cantálaim	cantálann tú; cantálair†	cantálann sé, sí	cantálaimid	cantálann sibh	cantálann siad; cantálaid†	a chantálann; a chantálas / a gcantálann*	cantáiltear
	past	chantáil mé; chantálas	chantáil tú; chantálais	chantáil sé, sí	chantálamar; chantáil muid	chantáil sibh; chantálabhair	chantáil siad; chantáladar	a chantáil / ar chantáil*	cantáladh
	past habitual	chantálainn / gcantálainn‡‡	chantáilteá / gcantáilteᇇ	chantáladh sé, sí / gcantáladh sé, s퇇	chantálaimis; chantáladh muid / gcantálaimis‡‡; gcantáladh muid‡‡	chantáladh sibh / gcantáladh sibh‡‡	chantálaidís; chantáladh siad / gcantálaidís‡‡; gcantáladh siad‡‡	a chantáladh / a gcantáladh*	chantáiltí / gcantáilt퇇
future		cantálfaidh mé; cantálfad	cantálfaidh tú; cantálfair†	cantálfaidh sé, sí	cantálfaimid; cantálfaidh muid	cantálfaidh sibh	cantálfaidh siad; cantálfaid†	a chantálfaidh; a chantálfas / a gcantálfaidh*	cantálfar
conditional		chantálfainn / gcantálfainn‡‡	chantálfá / gcantálfᇇ	chantálfadh sé, sí / gcantálfadh sé, s퇇	chantálfaimis; chantálfadh muid / gcantálfaimis‡‡; gcantálfadh muid‡‡	chantálfadh sibh / gcantálfadh sibh‡‡	chantálfaidís; chantálfadh siad / gcantálfaidís‡‡; gcantálfadh siad‡‡	a chantálfadh / a gcantálfadh*	chantálfaí / gcantálfa퇇
subjunctive	present	go gcantála mé; go gcantálad†	go gcantála tú; go gcantálair†	go gcantála sé, sí	go gcantálaimid; go gcantála muid	go gcantála sibh	go gcantála siad; go gcantálaid†	—	go gcantáiltear
	past	dá gcantálainn	dá gcantáilteá	dá gcantáladh sé, sí	dá gcantálaimis; dá gcantáladh muid	dá gcantáladh sibh	dá gcantálaidís; dá gcantáladh siad	—	dá gcantáiltí
imperative		cantálaim	cantáil	cantáladh sé, sí	cantálaimis	cantálaigí; cantálaidh†	cantálaidís	—	cantáiltear
verbal noun		cantáil
past participle		cantáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

1. verbal noun of cantáil

Declension

Declension of cantáil (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative cantáil vocative a chantáil genitive cantála dative cantáil forms with the definite article case singular nominative an chantáil genitive na cantála dative leis an gcantáil don chantáil

Etymology 2

Noun

cantáil f (genitive singular cantála)

1. (nonstandard) verbal noun of can

Declension

Declension of cantáil (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative cantáil vocative a chantáil genitive cantála dative cantáil forms with the definite article case singular nominative an chantáil genitive na cantála dative leis an gcantáil don chantáil

Mutation

Mutated forms of cantáil

radical	lenition	eclipsis
cantáil	chantáil	gcantáil

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cantáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN