czso

Old Polish

Alternative forms

• co, cso

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *čьso, a genitive case of *čь. Cognate with Old Czech čso. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /t͡ʃʲsɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /t͡ʃʲsɔ/

Pronoun

czso n

1. interrogative pronoun; what?
2. relative pronoun; that what..., which, that

Declension

Declension of czso

	singular
nominative	co, cso, czso
genitive	czego
dative	czemu
accusative	co, cso, czso
instrumental	czym
locative	czem, czym

Conjunction

czso

1. introduces a subordinate clause; that

Particle

czso

1. emphatic particle

Descendants

• Polish: co
• Silesian: co

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “czso”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN