doorgaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch doregaen. Equivalent to door +‎ gaan; cognate with German durchgehen and obsolete English thoroughgo.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdoːrɣaːn/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: door‧gaan

Verb

doorgaan

1. (intransitive) to go through (with), to proceed, to continue

   Nu gaan we door!

   Now, let's continue!

Conjugation

Conjugation of doorgaan (strong class 7, irregular, separable)
infinitive	doorgaan
past singular	ging door
past participle	doorgegaan
infinitive	doorgaan
gerund	doorgaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	ga door	ging door	doorga	doorging
2nd person sing. (jij)	gaat door, ga door2	ging door	doorgaat	doorging
2nd person sing. (u)	gaat door	ging door	doorgaat	doorging
2nd person sing. (gij)	gaat door	gingt door	doorgaat	doorgingt
3rd person singular	gaat door	ging door	doorgaat	doorging
plural	gaan door	gingen door	doorgaan	doorgingen
subjunctive sing.1	ga door	ginge door	doorga	doorginge
subjunctive plur.1	gaan door	gingen door	doorgaan	doorgingen
imperative sing.	ga door
imperative plur.1	gaat door
participles	doorgaand	doorgegaan
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• doorgaand verkeer
• doorgaande weg
• (from the present participle) doorgaans

 

Anagrams

• gaan door