See also: Dost, döst, Döst, doʻst, and dosť

English

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From do +‎ -st.

Pronunciation

edit
  This entry needs an audio pronunciation. If you are a native speaker with a microphone, please record this word. The recorded pronunciation will appear here when it's ready.

Verb

edit

dost

  1. (archaic) second-person singular simple present indicative of do

Usage notes

edit

Doth and dost are generally used as auxiliary verbs; doeth and doest are generally used as main verbs.

Quotations

edit
edit

Anagrams

edit

Azerbaijani

edit
Other scripts
Cyrillic дост
Abjad دوست

Etymology

edit

From Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation

edit
  • IPA(key): [dost]
  • Audio:(file)

Noun

edit

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

  1. friend
    Synonyms: rəfiq, arxadaş

Declension

edit
    Declension of dost
singular plural
nominative dost
dostlar
definite accusative dostu
dostları
dative dosta
dostlara
locative dostda
dostlarda
ablative dostdan
dostlardan
definite genitive dostun
dostların
    Possessive forms of dost
nominative
singular plural
mənim (my) dostum dostlarım
sənin (your) dostun dostların
onun (his/her/its) dostu dostları
bizim (our) dostumuz dostlarımız
sizin (your) dostunuz dostlarınız
onların (their) dostu or dostları dostları
accusative
singular plural
mənim (my) dostumu dostlarımı
sənin (your) dostunu dostlarını
onun (his/her/its) dostunu dostlarını
bizim (our) dostumuzu dostlarımızı
sizin (your) dostunuzu dostlarınızı
onların (their) dostunu or dostlarını dostlarını
dative
singular plural
mənim (my) dostuma dostlarıma
sənin (your) dostuna dostlarına
onun (his/her/its) dostuna dostlarına
bizim (our) dostumuza dostlarımıza
sizin (your) dostunuza dostlarınıza
onların (their) dostuna or dostlarına dostlarına
locative
singular plural
mənim (my) dostumda dostlarımda
sənin (your) dostunda dostlarında
onun (his/her/its) dostunda dostlarında
bizim (our) dostumuzda dostlarımızda
sizin (your) dostunuzda dostlarınızda
onların (their) dostunda or dostlarında dostlarında
ablative
singular plural
mənim (my) dostumdan dostlarımdan
sənin (your) dostundan dostlarından
onun (his/her/its) dostundan dostlarından
bizim (our) dostumuzdan dostlarımızdan
sizin (your) dostunuzdan dostlarınızdan
onların (their) dostundan or dostlarından dostlarından
genitive
singular plural
mənim (my) dostumun dostlarımın
sənin (your) dostunun dostlarının
onun (his/her/its) dostunun dostlarının
bizim (our) dostumuzun dostlarımızın
sizin (your) dostunuzun dostlarınızın
onların (their) dostunun or dostlarının dostlarının

Derived terms

edit

Crimean Tatar

edit

Etymology

edit

From Persian دوست.

Noun

edit

dost

  1. friend

Declension

edit
Declension of dost
singular plural
nominative dost dostlar
genitive dostnıñ dostlarnıñ
dative dostqa dostlarğa
accusative dostnı dostlarnı
locative dostta dostlarda
ablative dosttan dostlardan

Derived terms

edit

References

edit
  • Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎[2], Simferopol: Dolya, →ISBN
  • dost”, in Luğatçıq (in Russian)

Czech

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

Inherited from Old Czech dosti, dost, from Old Czech do- + syt. Compare Polish dość.

Pronunciation

edit

Adverb

edit

dost

  1. enough
  2. pretty, rather

Further reading

edit
  • dost”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • dost”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • dost”, in Internetová jazyková příručka (in Czech)

Northern Kurdish

edit

Etymology

edit

From Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation

edit

Noun

edit

dost ?

  1. friend

Romanian

edit

Etymology

edit

Borrowed from German Dosten.

Noun

edit

dost n (plural dosturi)

  1. oregano

Declension

edit
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative dost dostul dosturi dosturile
genitive-dative dost dostului dosturi dosturilor
vocative dostule dosturilor

References

edit
  • dost in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN

Serbo-Croatian

edit

Etymology

edit

Clipping of dosta.

Pronunciation

edit

Adverb

edit

dost (Cyrillic spelling дост)

  1. (colloquial) enough, sufficiently
  2. (colloquial) lots of, plenty of
  3. (colloquial) rather, quite (+ adjective or adverb)
    Dost depresivno...So depressing...

Synonyms

edit

Turkish

edit

Etymology

edit

Inherited from Ottoman Turkish دوست (dost, lover, friend, sweetheart), from Classical Persian دوست (dōst).

Pronunciation

edit

Noun

edit

dost (definite accusative dostu, plural dostlar)

  1. friend (often, arkadaş is used instead of dost)
    Synonym: (informal) kanka
  2. paramour; an illicit male or female lover
    Synonyms: (a female paramour) metres, (slang) zamazingo

Declension

edit
Inflection
Nominative dost
Definite accusative dostu
Singular Plural
Nominative dost dostlar
Definite accusative dostu dostları
Dative dosta dostlara
Locative dostta dostlarda
Ablative dosttan dostlardan
Genitive dostun dostların
Possessive forms
Nominative
Singular Plural
1st singular dostum dostlarım
2nd singular dostun dostların
3rd singular dostu dostları
1st plural dostumuz dostlarımız
2nd plural dostunuz dostlarınız
3rd plural dostları dostları
Definite accusative
Singular Plural
1st singular dostumu dostlarımı
2nd singular dostunu dostlarını
3rd singular dostunu dostlarını
1st plural dostumuzu dostlarımızı
2nd plural dostunuzu dostlarınızı
3rd plural dostlarını dostlarını
Dative
Singular Plural
1st singular dostuma dostlarıma
2nd singular dostuna dostlarına
3rd singular dostuna dostlarına
1st plural dostumuza dostlarımıza
2nd plural dostunuza dostlarınıza
3rd plural dostlarına dostlarına
Locative
Singular Plural
1st singular dostumda dostlarımda
2nd singular dostunda dostlarında
3rd singular dostunda dostlarında
1st plural dostumuzda dostlarımızda
2nd plural dostunuzda dostlarınızda
3rd plural dostlarında dostlarında
Ablative
Singular Plural
1st singular dostumdan dostlarımdan
2nd singular dostundan dostlarından
3rd singular dostundan dostlarından
1st plural dostumuzdan dostlarımızdan
2nd plural dostunuzdan dostlarınızdan
3rd plural dostlarından dostlarından
Genitive
Singular Plural
1st singular dostumun dostlarımın
2nd singular dostunun dostlarının
3rd singular dostunun dostlarının
1st plural dostumuzun dostlarımızın
2nd plural dostunuzun dostlarınızın
3rd plural dostlarının dostlarının
Predicative forms
Singular Plural
1st singular dostum dostlarım
2nd singular dostsun dostlarsın
3rd singular dost
dosttur
dostlar
dostlardır
1st plural dostuz dostlarız
2nd plural dostsunuz dostlarsınız
3rd plural dostlar dostlardır

Antonyms

edit

Derived terms

edit
edit

See also

edit

References

edit

Waigali

edit

Alternative forms

edit

Etymology

edit

From Proto-Nuristani *dasta, alteration of Proto-Indo-Iranian *ȷ́ʰástas, from Proto-Indo-European *ǵʰes- (hand).

Pronunciation

edit

Noun

edit

dost (Nisheigram)[1]

  1. hand

References

edit
  1. ^ Strand, Richard F. (2016) “dost”, in Nûristânî Etymological Lexicon[1]
  • Jakob Halfmann (2022) Advances in the historical phonology of the Nuristani languages, in 'International Journal of Diachronic Linguistics and Linguistic Reconstruction 19, page 127

Welsh

edit

Pronunciation

edit

Adjective

edit

dost

  1. Soft mutation of tost.

Mutation

edit
Mutated forms of tost
radical soft nasal aspirate
tost dost nhost thost

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Welsh.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Zazaki

edit

Etymology

edit

From Persian دوست (dôst).

Noun

edit

dost

  1. friend
    Synonyms: olboz, ombaz
  NODES
eth 2
see 4