dwójka

See also: dwójką

Polish

Polish numbers ^(edit)

	20
←  1	2	3  →
Cardinal: dwa     Ordinal: drugi     Adverbial: dwukrotnie, dwakroć     Multiplier: podwójny, dwukrotny     Distributive: podwójnie     Adverbial qualitative: dwojako, dwoiście     Multiplier qualitative: dwojaki, dwoisty     Collective: dwoje, oboje, obydwoje     Additional collective: oba, obydwa, para, duet     Fractional: pół, połowa, połówka     Numeral noun: dwójka     Relational adjective: dwójkowy     Related verb: dwoić

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *dъvojьka. By surface analysis, dwoje +‎ -ka.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdvuj.ka/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ujka
• Syllabification: dwój‧ka

Noun

dwójka f (diminutive dwójeczka, augmentative dwója)

1. two (digit or figure)
2. two (a set or group with two elements)
3. (metonymically) something assigned the number two: bus line, road, candidate on a ballot, etc.
4. bad grade, D
5. (card games) deuce
6. (informal, euphemistic) number two, feces

Declension

Declension of dwójka

	singular	plural
nominative	dwójka	dwójki
genitive	dwójki	dwójek
dative	dwójce	dwójkom
accusative	dwójkę	dwójki
instrumental	dwójką	dwójkami
locative	dwójce	dwójkach
vocative	dwójko	dwójki

Derived terms

• dwója
• dwójkowy

 

Related terms

• dwa

 

Further reading

• dwójka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dwójka in Polish dictionaries at PWN