grzesznik

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish grzesznik, from Proto-Slavic *grěšьnikъ.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɡʐɛʂ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʂɲik
• Syllabification: grzesz‧nik

Noun

grzesznik m pers (female equivalent grzesznica)

1. (religion) sinner (person who has sinned)

Declension

Declension of grzesznik

	singular	plural
nominative	grzesznik	grzesznicy/grzeszniki (deprecative)
genitive	grzesznika	grzeszników
dative	grzesznikowi	grzesznikom
accusative	grzesznika	grzeszników
instrumental	grzesznikiem	grzesznikami
locative	grzeszniku	grzesznikach
vocative	grzeszniku	grzesznicy

Related terms

adjective

• grzeszny

 

adverb

• grzesznie

 

nouns

• grzech
• grzeszek
• grzeszność
• rozgrzeszenie

 

verbs

• grzeszyć impf
• nagrzeszyć pf
• rozgrzeszać impf
• rozgrzeszyć pf
• zgrzeszyć pf

 

Further reading

• grzesznik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• grzesznik in Polish dictionaries at PWN