hòrran

Cimbrian

Alternative forms

• höarn (Luserna)

Etymology

From Middle High German horen, from Old High German hōren, from Proto-West Germanic *hauʀijan, from Proto-Germanic *hauzijaną. Cognate with German hören, English hear.

Verb

hòrran (third-person singular present indicative hòrt, past participle gahòrt, auxiliary haban)

1. (Sette Comuni) to hear

   De sòordaten hòrnt net. ― The deaf don't hear.

Conjugation

Conjugation of hòrran

infinitive		hòrran
present participle		hòrranten
past participle		gahòrt
auxiliary		haban
	indicative			subjunctive
present	ich hòrre	bar hòrran	i	ich hòrre	bar hòrran
	du hòrst	iart hòrt		du hòrst	iart hòrt
	ear hòrt	ze hòrnt		ear hòrre	ze hòrran
preterite (composed)	ich han gahòrt	bar haban gahòrt	ii	ich hòrte	bar hòrtan
	du hast gahòrt	iart habet gahòrt		du hòrtest	iart hòrtet
	ear hat gahòrt	ze habent gahòrt		ear hòrte	ze hòrtan
imperative	—	hòrbar
	hòr (du)	hòrt (iart)
	hòrre (ear)	hòrran (ze)

Related terms

• höorig

Further reading

• “hòrran” in Martalar, Umberto Martello, Bellotto, Alfonso (1974) Dizionario della lingua Cimbra dei Sette Communi vicentini, 1st edition, Roana, Italy: Instituto di Cultura Cimbra A. Dal Pozzo