inbeelden

Dutch

Etymology

From in (“in”) +‎ beeld (“image”) +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

inbeelden

1. (reflexive) to imagine, to envisage

   Wat beelden ze zich in?

   What do they imagine?

Conjugation

Conjugation of inbeelden (weak, separable)
infinitive	inbeelden
past singular	beeldde in
past participle	ingebeeld
infinitive	inbeelden
gerund	inbeelden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	beeld in	beeldde in	inbeeld	inbeeldde
2nd person sing. (jij)	beeldt in, beeld in2	beeldde in	inbeeldt	inbeeldde
2nd person sing. (u)	beeldt in	beeldde in	inbeeldt	inbeeldde
2nd person sing. (gij)	beeldt in	beeldde in	inbeeldt	inbeeldde
3rd person singular	beeldt in	beeldde in	inbeeldt	inbeeldde
plural	beelden in	beeldden in	inbeelden	inbeeldden
subjunctive sing.1	beelde in	beeldde in	inbeelde	inbeeldde
subjunctive plur.1	beelden in	beeldden in	inbeelden	inbeeldden
imperative sing.	beeld in
imperative plur.1	beeldt in
participles	inbeeldend	ingebeeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.