krabbelen

Dutch

Etymology

A frequentative verb from krabben +‎ -elen. Compare to English crabble

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

krabbelen

1. to scrawl, scribble
2. to scratch continuously

Conjugation

Conjugation of krabbelen (weak)
infinitive	krabbelen
past singular	krabbelde
past participle	gekrabbeld
infinitive	krabbelen
gerund	krabbelen n
	present tense	past tense
1st person singular	krabbel	krabbelde
2nd person sing. (jij)	krabbelt, krabbel2	krabbelde
2nd person sing. (u)	krabbelt	krabbelde
2nd person sing. (gij)	krabbelt	krabbelde
3rd person singular	krabbelt	krabbelde
plural	krabbelen	krabbelden
subjunctive sing.1	krabbele	krabbelde
subjunctive plur.1	krabbelen	krabbelden
imperative sing.	krabbel
imperative plur.1	krabbelt
participles	krabbelend	gekrabbeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• krabben

Descendants

• Afrikaans: krabbel