kto

Translingual

Symbol

kto

1. (international standards) ISO 639-3 language code for Kuot.

See also

• Wiktionary's coverage of Kuot terms

Old Czech

Alternative forms

• kdo

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъto.

Pronunciation

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈkto/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈkto/

Pronoun

kto m pers

1. (interrogative) who
2. (relative) who
3. (indefinite) someone; anyone

Declension

Declension of kto (sg-only personal pronoun)

	singular
nominative	kto
genitive	koho
dative	komu
accusative	koho
vocative	—
locative	kom
instrumental	kým

This table shows the most common forms around the 13th century.
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.

Descendants

• Czech: kdo

See also

• čso
• kdy
• kde

References

• Jan Gebauer (1903–1916) “kto”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Old Polish

Alternative forms

• chto

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъto. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /ktɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /ktɔ/

Pronoun

kto m

1. (interrogative, attested in Lesser Poland) who
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[1], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 11, 4:

     Kto (quis) nasz gospodzin iest?

     [Kto (quis) nasz Gospodzin jest?]

   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[2], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], pages 38, 10:

     Zkarbi, a ne we, komu zgromadzi ie

     [Skarbi, a nie wie, komu zgromadzi je]

2. (indefinite, attested in Greater Poland) someone; anyone
   • 1959 [1395], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 187, Poznań:

     Tedi wogewoda rzekl: Ya ne skaszuya, ale mne sza tako uidzi, bi kto mogl goscza sbicz lati, kto ne ma dzedziczstwa v szemi

     [Tedy wojewoda rzekł: Ja nie skazuję, ale mnie się tako widzi, by kto mogł gościa zbyć laty, kto nie ma dziedzicstwa w ziemi]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[3], page 125:

     Począly ygracz kazdy svoye ygra, ktora szye komv vydzala

     [Poczęli igrać każdy swoję igrę, ktora sie komu widziała]

3. (in a negated clause, attested in Greater Poland, Lesser Poland) no one, nobody
   • 1959 [1398], Henryk Kowalewicz, Władysław Kuraszkiewicz, editors, Wielkopolskie roty sądowe XIV-XV wieku, Roty poznańskie, volume I, number 360, Poznań:

     Jako to *swathczo, esze... kmecz ne wczinil gwalthu... ani kogo ranil

     [Jako to śwadczę, eże... kmieć nie uczynił gwałtu... ani kogo ranił]

   • 1895 [Fifteenth century], Franciszek Piekosiński, editor, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich. Kodeks Działyńskich I‎^[4], Lesser Poland, page 22:

     Tedy Pyotr nye mayącz swiatkow rzekl, ysz swiathkowie są zmarly: Nye mam kym doswyatczycz

     [Tedy Piotr nie mając świadkow rzekł, iż świadkowie są zmarli: Nie mam kim doświadczyć]

4. (relative, somewhat indefinite, attested in Lesser Poland, Sieradz-Łęczyca, Greater Poland) who; someone
   • 1939 [end of the 14th century], Ryszard Ganszyniec, Witold Taszycki, Stefan Kubica, Ludwik Bernacki, editors, Psałterz florjański łacińsko-polsko-niemiecki [Sankt Florian Psalter]‎^[5], Krakow: Zakład Narodowy imienia Ossolińskich, z zasiłkiem Sejmu Śląskiego [The Ossoliński National Institute: with the benefit of the Silesian Parliament], page I Prol 13:

     Kto (qui) miluie pene psalmowe vstawiczne, ne mosze grzecha strogicz

     [Kto (qui) miłuje pienie psalmowe ustawiczne, nie może grzecha strojić]

   • 1415, Przecław Słota, O zachowaniu się przy stole‎^[6], Łęczyca, Poznań, line 66:

     Kogo podle szebe ma, tego s rzeczø nagaba

     [Kogo podle siebie ma, tego z rzeczą nagaba]

   • 1415, Przecław Słota, O zachowaniu się przy stole‎^[7], Łęczyca, Poznań, line 80:

     Ktocz ge chcze szobe zachowacz, bødø gy wszytky milowacz

     [Ktoć je chce sobie zachować, będą ji wszytki miłować]

5. (relative, adjectival, Masovia) who, which, what
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 7:

     Konye gych podkomorzemv przerzeczonemv, pod kym bydlą, mayą bicz przidani dla vyni

     [Konie jich podkomorzemu przerzeczonemu, pod kim bydlą, mają być przydany dla winy]

   • 1930 [c. 1455], “Ex”, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)‎^[8], 14, 13:

     Bo Egipskye, kto (quos) nynye wydzyczye, ondzye wyøczey gich nye uszrzyczye na wyeky

     [Bo ejipskie, kto[re] (quos) ninie (czy nynie) widzicie, ondzie więcej jich nie uźrzycie na wieki]

Declension

Declension of kto

	singular
nominative	kto
genitive	kogo
dative	komu
accusative	kogo
instrumental	kim
locative	kim

Descendants

• Polish: kto, chto (Middle Polish, Kuyavia), tko (Kuyavia)
• Silesian: fto, chto, kto, gdo

References

• Boryś, Wiesław (2005) “kto”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Sławski, Franciszek (1958-1965) “kto”, in Jan Safarewicz, Andrzej Siudut, editors, Słownik etymologiczny języka polskiego [Etymological dictionary of the Polish language] (in Polish), Kraków: Towarzystwo Miłośników Języka Polskiego
• Bańkowski, Andrzej (2000) “kto”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “kto, chto”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• chto (Middle Polish, Kuyavia)
• tko (Kuyavia)

Etymology

Inherited from Old Polish kto.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈktɔ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈktɔ/
• (Greater Poland):
  • (Kuyavia) IPA^(key): /ˈktɔ/

• Audio 1:

  (file)

• Audio 2:

  (file)

• Rhymes: -ɔ
• Syllabification: kto

Pronoun

kto m pers

1. (interrogative) who
2. (relative) who

Noun

kto m pers

1. (indefinite) someone

Declension

Declension of kto

	singular
nominative	kto
genitive	kogo
dative	komu
accusative	kogo
instrumental	kim
locative	kim
vocative	kto

Derived terms

pronouns

• ktoś
• nikt

 

Further reading

• kto in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• kto in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “kto, chto”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “KTO”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 30.03.2020
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “kto”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “kto”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “kto”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 613
• Oskar Kolberg (1867) “chto”, in Dzieła wszystkie: Kujawy (in Polish), page 269

Anagrams

• kot
• tko

Serbo-Croatian

Pronoun

kto (Cyrillic spelling кто)

1. Obsolete form of tko.

Silesian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈktɔ/
• Rhymes: -ɔ
• Syllabification: kto

Pronoun

kto m pers

1. Alternative form of fto

Declension

Declension of kto

	singular
nominative	kto
genitive	kogo
dative	kōmu
accusative	kogo
instrumental	kim
locative	kim

Further reading

• kto in silling.org

Slovak

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *kъto, from Proto-Indo-European *kʷos, *kʷid, (compare *kʷis).

Pronunciation

• IPA^(key): /kto̞/

Pronoun

kto

1. who?

Declension

Declension of kto

	singulare tantum
nominative	kto
genitive	koho
dative	komu
accusative	koho
locative	kom
instrumental	kým

Derived terms

• ktože

References

• “kto”, in Slovníkový portál Jazykovedného ústavu Ľ. Štúra SAV [Dictionary portal of the Ľ. Štúr Institute of Linguistics, Slovak Academy of Science] (in Slovak), https://slovnik.juls.savba.sk, 2003–2024