lærður

Icelandic

Participle

lærður

1. past participle of læra (“to study”)

Adjective

lærður (comparative lærðari, superlative lærðastur)

1. learned

   Synonym: menntaður

Declension

positive forms of lærður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærður	lærð	lært
	accusative	lærðan	lærða
	dative	lærðum	lærðri	lærðu
	genitive	lærðs	lærðrar	lærðs
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærðir	lærðar	lærð
	accusative	lærða
	dative	lærðum
	genitive	lærðra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærði	lærða	lærða
	acc/dat/gen	lærða	lærðu
	plural (all-case)	lærðu

comparative forms of lærður

weak declension (definite)		masculine	feminine	neuter
	singular (all-case)	lærðari	lærðari	lærðara
	plural (all-case)	lærðari

superlative forms of lærður

strong declension (indefinite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærðastur	lærðust	lærðast
	accusative	lærðastan	lærðasta
	dative	lærðustum	lærðastri	lærðustu
	genitive	lærðasts	lærðastrar	lærðasts
	plural	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærðastir	lærðastar	lærðust
	accusative	lærðasta
	dative	lærðustum
	genitive	lærðastra
weak declension (definite)	singular	masculine	feminine	neuter
	nominative	lærðasti	lærðasta	lærðasta
	acc/dat/gen	lærðasta	lærðustu
	plural (all-case)	lærðustu