namawiać

Old Polish

Alternative forms

• namałwiać

Etymology

From na- +‎ mawiać. First attested in the beginning of the 15th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /namaːvjat͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /namɒvjat͡ɕ/

Verb

namawiać impf (perfective namówić)

1. (attested in Lesser Poland) to persuade, to convince into doing something
   • Beginning of the 15th century, Łukasz z Wielkiego Koźmina, Kazania gnieźnieńskie‎^[1], Krakow, page gl. 70b:

     Ut per triginta dies ea suadere[n]t, namauali, adducendo eum

     [Ut per triginta dies ea suadere[n]t, namawiali, adducendo eum]

   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 734:

     (Maryja) począla drzączy glossem namavyacz svyatego Yana, rzekącz: O, namylschy, mow se mną, vschech nyevyast smąthnyeyschą, povyedz, a gdzye yest moy syn

     [(Maryja) poczęła drżący[m] głosem namawiać świętego Jana rzekąc: O namilszy, mow se mną wszech niewiast smętniejszą [a] powiedz, a gdzie jest moj syn]

Related terms

nouns

• namowa
• namówienie

 

verbs

• mówić impf

 

Descendants

• Polish: namawiać

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “namawiać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Alternative forms

• namawać (Middle Polish)

Etymology

Inherited from Old Polish namawiać. By surface analysis, na- +‎ mawiać. Compare Czech namlouvat.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /naˈma.vjat͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /naˈmɒ.vjat͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -avjat͡ɕ
• Syllabification: na‧ma‧wiać

Verb

namawiać impf (perfective namówić)

1. (transitive) to talk into; to persuade, to convince [with na (+ accusative)], [with do (+ genitive)], [with żeby (+ past-tense clause or infinitive) ‘to (do) what’]
2. (reflexive with się) to arrange (to plan or agree to meet or go somewhere with someone) [with na (+ accusative)], [with żeby (+ past-tense clause or infinitive) ‘to (do) what’], [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: zmawiać się

3. (reflexive with się) to collude, to conspire [with z (+ instrumental) ‘with whom’]

   Synonym: zmawiać się

4. (reflexive with się) to persuade each other, to convince one another [with na (+ accusative) or do (+ genitive) ‘to (do) what’]
5. (transitive or reflexive with się, Middle Polish) to deliberate together

   Synonyms: obradować, rozprawiać

Conjugation

Conjugation of namawiać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		namawiać
present tense	1st	namawiam			namawiamy
	2nd	namawiasz			namawiacie
	3rd	namawia			namawiają
	impersonal	namawia się
past tense	1st	namawiałem, -(e)m namawiał	namawiałam, -(e)m namawiała	namawiałom, -(e)m namawiało	namawialiśmy, -(e)śmy namawiali	namawiałyśmy, -(e)śmy namawiały
	2nd	namawiałeś, -(e)ś namawiał	namawiałaś, -(e)ś namawiała	namawiałoś, -(e)ś namawiało	namawialiście, -(e)ście namawiali	namawiałyście, -(e)ście namawiały
	3rd	namawiał	namawiała	namawiało	namawiali	namawiały
	impersonal	namawiano
future tense	1st	będę namawiał, będę namawiać	będę namawiała, będę namawiać	będę namawiało, będę namawiać	będziemy namawiali, będziemy namawiać	będziemy namawiały, będziemy namawiać
	2nd	będziesz namawiał, będziesz namawiać	będziesz namawiała, będziesz namawiać	będziesz namawiało, będziesz namawiać	będziecie namawiali, będziecie namawiać	będziecie namawiały, będziecie namawiać
	3rd	będzie namawiał, będzie namawiać	będzie namawiała, będzie namawiać	będzie namawiało, będzie namawiać	będą namawiali, będą namawiać	będą namawiały, będą namawiać
	impersonal	będzie namawiać się
conditional	1st	namawiałbym, bym namawiał	namawiałabym, bym namawiała	namawiałobym, bym namawiało	namawialibyśmy, byśmy namawiali	namawiałybyśmy, byśmy namawiały
	2nd	namawiałbyś, byś namawiał	namawiałabyś, byś namawiała	namawiałobyś, byś namawiało	namawialibyście, byście namawiali	namawiałybyście, byście namawiały
	3rd	namawiałby, by namawiał	namawiałaby, by namawiała	namawiałoby, by namawiało	namawialiby, by namawiali	namawiałyby, by namawiały
	impersonal	namawiano by
imperative	1st	niech namawiam			namawiajmy
	2nd	namawiaj			namawiajcie
	3rd	niech namawia			niech namawiają
active adjectival participle		namawiający	namawiająca	namawiające	namawiający	namawiające
passive adjectival participle		namawiany	namawiana	namawiane	namawiani	namawiane
contemporary adverbial participle		namawiając
verbal noun		namawianie

Derived terms

noun

• namawiacz

 

Related terms

adjective

• namowny

 

adverb

• namownie

 

nouns

• namowa
• namówca
• namówiny
• namówka
• namównik

 

verbs

• mówić impf

 

Further reading

• namawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• namawiać in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namawiać, namawać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namawiać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “NAMAWIAĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 21.02.2015
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namawiać”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “namawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namawiać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 99
• namawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego