namięta
Polish
editEtymology
editDeverbal from Old Polish namiecić, a dialectal form of naniecić (most likely a border dialect between Masovian and Greater Polish), with secondary nasalization, instead of the expected form *nanieta (compare podnieta).[1][2][3] First attested in 1535.[4]
Pronunciation
edit- (Middle Polish) IPA(key): /nɒˈmjɛ̃.ta/
Noun
editnamięta f
- (Middle Polish) intense feeling
- 1535, Andrzej Glaber from Kobylin, Gadki z pisma wielkiego filozofa Arystotela[1], Krakow, page N3v:
- wſzakoż w cżłowiece vſpokoionim od takiey namięty nie mały bywa znak nacżele dobroci albo złoſci
- [Wszakoż w człowiece wspokojonym od takiéj námięty nié mały bywa znak na czele dobroci albo złości.]
- After all in a person calmed down from such an attack the sign of goodness or badness on his forehead oft is not small.
- 1571, Pietro de' Crescenzi, Księgi o gospodarstwie[2], volume 2: O pomnożeniu i rozkrzewieniu wszelakich pożytków ksiąg dwojenaście, Krakow: Helena Ungler, page 474:
- cżłowieka cżyni pokornego iákoby báranek
zwłaſzcżá gdy go nákłádźie w pośćiel
tedy broni ćiáłu namięty- [Człowieka czyni pokorenego jakoby baranek
zwłaszcza gdy go nakładzie w pościel
tedy broni ciału namięty] - It makes a person humble as a lamb
especially when it will place him under a sheet
then it defends from the body of intense emotion.
- [Człowieka czyni pokorenego jakoby baranek
Declension
editAttested forms of *namięta
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | — |
| genitive | namięty | — |
| dative | — | — |
| accusative | — | — |
| instrumental | — | — |
| locative | — | — |
| vocative | — | — |
Derived terms
editadjectives
proper nouns
Related terms
editadverbs
nouns
verbs
- niecić impf
References
edit- ^ Boryś, Wiesław (2005) “namiętny”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
- ^ Mańczak, Witold (2017) “namiętny”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
- ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “namięta”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “namięta”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading
edit- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “namięta”, in Słownik języka polskiego
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “namięta”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 3, Warsaw, page 101