narzeczony

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish narzec + -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /na.ʐɛˈt͡ʂɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: na‧rze‧czo‧ny

Noun

narzeczony m pers (female equivalent narzeczona)

1. (nominalized) fiancé

Declension

Declension of narzeczony

	singular	plural
nominative	narzeczony	narzeczeni
genitive	narzeczonego	narzeczonych
dative	narzeczonemu	narzeczonym
accusative	narzeczonego	narzeczonych
instrumental	narzeczonym	narzeczonymi
locative	narzeczonym	narzeczonych
vocative	narzeczony	narzeczeni

Further reading

• narzeczony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• narzeczony in Polish dictionaries at PWN