nummeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch nommeren. Equivalent to nummer +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnʏ.mə.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: num‧me‧ren

Verb

nummeren

1. (transitive) to number (to provide or mark with numbers)

Conjugation

Conjugation of nummeren (weak)
infinitive	nummeren
past singular	nummerde
past participle	genummerd
infinitive	nummeren
gerund	nummeren n
	present tense	past tense
1st person singular	nummer	nummerde
2nd person sing. (jij)	nummert, nummer2	nummerde
2nd person sing. (u)	nummert	nummerde
2nd person sing. (gij)	nummert	nummerde
3rd person singular	nummert	nummerde
plural	nummeren	nummerden
subjunctive sing.1	nummere	nummerde
subjunctive plur.1	nummeren	nummerden
imperative sing.	nummer
imperative plur.1	nummert
participles	nummerend	genummerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• nummering