omleiden

Dutch

Etymology

From om +‎ leiden.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈɔm.lɛi.də(n)]

• Audio:

  (file)

Verb

omleiden

1. to detour, to lead around, to send on a detour

Conjugation

Conjugation of omleiden (weak, separable)
infinitive	omleiden
past singular	leidde om
past participle	omgeleid
infinitive	omleiden
gerund	omleiden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leid om	leidde om	omleid	omleidde
2nd person sing. (jij)	leidt om, leid om2	leidde om	omleidt	omleidde
2nd person sing. (u)	leidt om	leidde om	omleidt	omleidde
2nd person sing. (gij)	leidt om	leidde om	omleidt	omleidde
3rd person singular	leidt om	leidde om	omleidt	omleidde
plural	leiden om	leidden om	omleiden	omleidden
subjunctive sing.1	leide om	leidde om	omleide	omleidde
subjunctive plur.1	leiden om	leidden om	omleiden	omleidden
imperative sing.	leid om
imperative plur.1	leidt om
participles	omleidend	omgeleid
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• omleiding

Anagrams

• leiden om