onderschikken

Dutch

Etymology

From onder- +‎ schikken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈsxɪ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧schik‧ken
• Rhymes: -ɪkən

Verb

onderschikken

1. (transitive) to suppress, to subjugate
2. (reflexive) to be subservient

Conjugation

Conjugation of onderschikken (weak, prefixed)
infinitive	onderschikken
past singular	onderschikte
past participle	onderschikt
infinitive	onderschikken
gerund	onderschikken n
	present tense	past tense
1st person singular	onderschik	onderschikte
2nd person sing. (jij)	onderschikt, onderschik2	onderschikte
2nd person sing. (u)	onderschikt	onderschikte
2nd person sing. (gij)	onderschikt	onderschikte
3rd person singular	onderschikt	onderschikte
plural	onderschikken	onderschikten
subjunctive sing.1	onderschikke	onderschikte
subjunctive plur.1	onderschikken	onderschikten
imperative sing.	onderschik
imperative plur.1	onderschikt
participles	onderschikkend	onderschikt
1) Archaic. 2) In case of inversion.