ondertrouwen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ trouwen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈtrɑu̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧trou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

ondertrouwen

1. (reflexive) to undertake an engagement

Conjugation

Conjugation of ondertrouwen (weak, prefixed)
infinitive	ondertrouwen
past singular	ondertrouwde
past participle	ondertrouwd
infinitive	ondertrouwen
gerund	ondertrouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	ondertrouw	ondertrouwde
2nd person sing. (jij)	ondertrouwt, ondertrouw2	ondertrouwde
2nd person sing. (u)	ondertrouwt	ondertrouwde
2nd person sing. (gij)	ondertrouwt	ondertrouwde
3rd person singular	ondertrouwt	ondertrouwde
plural	ondertrouwen	ondertrouwden
subjunctive sing.1	ondertrouwe	ondertrouwde
subjunctive plur.1	ondertrouwen	ondertrouwden
imperative sing.	ondertrouw
imperative plur.1	ondertrouwt
participles	ondertrouwend	ondertrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.