ontslaan

Dutch

Etymology

From ont- +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈslaːn/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːn

Verb

ontslaan

1. to discharge, to let go, to free of one's duties
2. to fire, to sack (terminate the employment of)

Conjugation

Conjugation of ontslaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	ontslaan
past singular	ontsloeg
past participle	ontslagen
infinitive	ontslaan
gerund	ontslaan n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsla	ontsloeg
2nd person sing. (jij)	ontslaat, ontsla2	ontsloeg
2nd person sing. (u)	ontslaat	ontsloeg
2nd person sing. (gij)	ontslaat	ontsloegt
3rd person singular	ontslaat	ontsloeg
plural	ontslaan	ontsloegen
subjunctive sing.1	ontsla	ontsloege
subjunctive plur.1	ontslaan	ontsloegen
imperative sing.	ontsla
imperative plur.1	ontslaat
participles	ontslaand	ontslagen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ontslag