punkta

See also: punktā

Icelandic

Etymology 1

From punktur (“dot”).

Verb

punkta (weak verb, third-person singular past indicative punktaði, supine punktað)

1. to jot [with niður ‘down’]

   Leyfðu mér að punkta þetta niður.

   Allow me to jot this down.

Conjugation

punkta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að punkta
supine (sagnbót)		punktað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		punktandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég punkta	við punktum	present (nútíð)	ég punkti	við punktum
	þú punktar	þið punktið		þú punktir	þið punktið
	hann, hún, það punktar	þeir, þær, þau punkta		hann, hún, það punkti	þeir, þær, þau punkti
past (þátíð)	ég punktaði	við punktuðum	past (þátíð)	ég punktaði	við punktuðum
	þú punktaðir	þið punktuðuð		þú punktaðir	þið punktuðuð
	hann, hún, það punktaði	þeir, þær, þau punktuðu		hann, hún, það punktaði	þeir, þær, þau punktuðu
imperative (boðháttur)	punkta (þú)	punktið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	punktaðu	punktiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

punktast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að punktast
supine (sagnbót)		punktast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		punktandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég punktast	við punktumst	present (nútíð)	ég punktist	við punktumst
	þú punktast	þið punktist		þú punktist	þið punktist
	hann, hún, það punktast	þeir, þær, þau punktast		hann, hún, það punktist	þeir, þær, þau punktist
past (þátíð)	ég punktaðist	við punktuðumst	past (þátíð)	ég punktaðist	við punktuðumst
	þú punktaðist	þið punktuðust		þú punktaðist	þið punktuðust
	hann, hún, það punktaðist	þeir, þær, þau punktuðust		hann, hún, það punktaðist	þeir, þær, þau punktuðust
imperative (boðháttur)	punktast (þú)	punktist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	punktastu	punktisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

punktaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	punktaður	punktuð	punktað		punktaðir	punktaðar	punktuð
accusative (þolfall)	punktaðan	punktaða	punktað		punktaða	punktaðar	punktuð
dative (þágufall)	punktuðum	punktaðri	punktuðu		punktuðum	punktuðum	punktuðum
genitive (eignarfall)	punktaðs	punktaðrar	punktaðs		punktaðra	punktaðra	punktaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	punktaði	punktaða	punktaða		punktuðu	punktuðu	punktuðu
accusative (þolfall)	punktaða	punktuðu	punktaða		punktuðu	punktuðu	punktuðu
dative (þágufall)	punktaða	punktuðu	punktaða		punktuðu	punktuðu	punktuðu
genitive (eignarfall)	punktaða	punktuðu	punktaða		punktuðu	punktuðu	punktuðu

Synonyms

• (to jot down): skrifa (niður/hjá sér), hripa (niður)

Etymology 2

Noun

punkta

1. indefinite accusative plural of punktur
2. indefinite genitive plural of punktur

Latvian

Noun

punkta m

1. genitive singular of punkts

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• punktene

Noun

punkta n

1. definite plural of punkt

Norwegian Nynorsk

Noun

punkta n

1. definite plural of punkt