See also: rozkładnicą

Polish

edit

Etymology

edit

From rozkładać +‎ -nica. First attested in 1861.[1]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /rɔs.kwadˈɲi.t͡sa/
  • Rhymes: -it͡sa
  • Syllabification: roz‧kład‧ni‧ca

Noun

edit

rozkładnica f

  1. (obsolete, rare, grammar) Synonym of rozkładnik

Declension

edit
edit
adjectives
adverbs
nouns
verbs

References

edit
  1. ^ Aleksander Zdanowicz (1861) “rozkładnica”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
  NODES
Note 1