schromen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch schromen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxroː.mə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schro‧men
• Rhymes: -oːmən

Verb

schromen

1. to fear
2. to be bashful

Conjugation

Conjugation of schromen (weak)
infinitive	schromen
past singular	schroomde
past participle	geschroomd
infinitive	schromen
gerund	schromen n
	present tense	past tense
1st person singular	schroom	schroomde
2nd person sing. (jij)	schroomt, schroom2	schroomde
2nd person sing. (u)	schroomt	schroomde
2nd person sing. (gij)	schroomt	schroomde
3rd person singular	schroomt	schroomde
plural	schromen	schroomden
subjunctive sing.1	schrome	schroomde
subjunctive plur.1	schromen	schroomden
imperative sing.	schroom
imperative plur.1	schroomt
participles	schromend	geschroomd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• schromelijk

Descendants

• Afrikaans: skroom