skella

See also: -skella and -skellä

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈscɛtla/

  Rhymes: -ɛtla

Etymology 1

Noun

skella f (genitive singular skellu, nominative plural skellur)

1. a spot, a patch

Declension

Declension of skella (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	skella	skellan	skellur	skellurnar
accusative	skellu	skelluna	skellur	skellurnar
dative	skellu	skellunni	skellum	skellunum
genitive	skellu	skellunnar	skellna, skella	skellnanna, skellanna

Etymology 2

From Old Norse skjalla (“clash, clatter”).

Verb

skella (strong verb, third-person singular past indicative skall, third-person plural past indicative skullu, supine skollið)

1. to crash, bang

   Hausinn skall í gólfið.

   The head banged the floor.

Conjugation

skella — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skella
supine (sagnbót)		skollið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skellandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skell	við skellum	present (nútíð)	ég skelli	við skellum
	þú skellur	þið skellið		þú skellir	þið skellið
	hann, hún, það skellur	þeir, þær, þau skella		hann, hún, það skelli	þeir, þær, þau skelli
past (þátíð)	ég skall	við skullum	past (þátíð)	ég skylli	við skyllum
	þú skallst	þið skulluð		þú skyllir	þið skylluð
	hann, hún, það skall	þeir, þær, þau skullu		hann, hún, það skylli	þeir, þær, þau skyllu
imperative (boðháttur)	skell (þú)	skellið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skelltu	skelliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skollinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skollinn	skollin	skollið		skollnir	skollnar	skollin
accusative (þolfall)	skollinn	skollna	skollið		skollna	skollnar	skollin
dative (þágufall)	skollnum	skollinni	skollnu		skollnum	skollnum	skollnum
genitive (eignarfall)	skollins	skollinnar	skollins		skollinna	skollinna	skollinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skollni	skollna	skollna		skollnu	skollnu	skollnu
accusative (þolfall)	skollna	skollnu	skollna		skollnu	skollnu	skollnu
dative (þágufall)	skollna	skollnu	skollna		skollnu	skollnu	skollnu
genitive (eignarfall)	skollna	skollnu	skollna		skollnu	skollnu	skollnu

Derived terms

Derived terms

• skella aftur (“of a door; to bang shut”)
• skella á ((of cars) to break, (of wars) to break out)
• skella saman (“to clash”)
• skella saman (“to collide”)

Etymology 3

From Old Norse skella, causative of the strong verb skella (whence Icelandic skella (2)).

Verb

skella (weak verb, third-person singular past indicative skellti, supine skellt)

1. to slam, slap [with dative]

   Ekki skella hurðinni!

   Don't slam the door!

   Hann skellti bókinni á borðið.

   He slapped the book down on the table.

Conjugation

skella — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skella
supine (sagnbót)		skellt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skellandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skelli	við skellum	present (nútíð)	ég skelli	við skellum
	þú skellir	þið skellið		þú skellir	þið skellið
	hann, hún, það skellir	þeir, þær, þau skella		hann, hún, það skelli	þeir, þær, þau skelli
past (þátíð)	ég skellti	við skelltum	past (þátíð)	ég skellti	við skelltum
	þú skelltir	þið skelltuð		þú skelltir	þið skelltuð
	hann, hún, það skellti	þeir, þær, þau skelltu		hann, hún, það skellti	þeir, þær, þau skelltu
imperative (boðháttur)	skell (þú)	skellið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skelltu	skelliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skellast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skellast
supine (sagnbót)		skellst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skellandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skellist	við skellumst	present (nútíð)	ég skellist	við skellumst
	þú skellist	þið skellist		þú skellist	þið skellist
	hann, hún, það skellist	þeir, þær, þau skellast		hann, hún, það skellist	þeir, þær, þau skellist
past (þátíð)	ég skelltist	við skelltumst	past (þátíð)	ég skelltist	við skelltumst
	þú skelltist	þið skelltust		þú skelltist	þið skelltust
	hann, hún, það skelltist	þeir, þær, þau skelltust		hann, hún, það skelltist	þeir, þær, þau skelltust
imperative (boðháttur)	skellst (þú)	skellist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skellstu	skellisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Derived terms

Derived terms

• skella á
• skella sér í (“to throw oneself into something”)
• skella skolleyrum við
• skella skuldinni á (“to put the blame on someone”)
• skella upp úr (“to burst out laughing, to guffaw”)