skreyta

Icelandic

Etymology

From Old Norse skreyta, from skraut (“ornament, decoration”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈskreiːta/

  Rhymes: -eiːta

Verb

skreyta (weak verb, third-person singular past indicative skreytti, supine skreytt)

1. to decorate

Conjugation

skreyta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að skreyta
supine (sagnbót)		skreytt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skreytandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skreyti	við skreytum	present (nútíð)	ég skreyti	við skreytum
	þú skreytir	þið skreytið		þú skreytir	þið skreytið
	hann, hún, það skreytir	þeir, þær, þau skreyta		hann, hún, það skreyti	þeir, þær, þau skreyti
past (þátíð)	ég skreytti	við skreyttum	past (þátíð)	ég skreytti	við skreyttum
	þú skreyttir	þið skreyttuð		þú skreyttir	þið skreyttuð
	hann, hún, það skreytti	þeir, þær, þau skreyttu		hann, hún, það skreytti	þeir, þær, þau skreyttu
imperative (boðháttur)	skreyt (þú)	skreytið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skreyttu	skreytiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skreytast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að skreytast
supine (sagnbót)		skreyst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		skreytandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég skreytist	við skreytumst	present (nútíð)	ég skreytist	við skreytumst
	þú skreytist	þið skreytist		þú skreytist	þið skreytist
	hann, hún, það skreytist	þeir, þær, þau skreytast		hann, hún, það skreytist	þeir, þær, þau skreytist
past (þátíð)	ég skreyttist	við skreyttumst	past (þátíð)	ég skreyttist	við skreyttumst
	þú skreyttist	þið skreyttust		þú skreyttist	þið skreyttust
	hann, hún, það skreyttist	þeir, þær, þau skreyttust		hann, hún, það skreyttist	þeir, þær, þau skreyttust
imperative (boðháttur)	skreyst (þú)	skreytist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	skreystu	skreytisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

skreyttur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skreyttur	skreytt	skreytt		skreyttir	skreyttar	skreytt
accusative (þolfall)	skreyttan	skreytta	skreytt		skreytta	skreyttar	skreytt
dative (þágufall)	skreyttum	skreyttri	skreyttu		skreyttum	skreyttum	skreyttum
genitive (eignarfall)	skreytts	skreyttrar	skreytts		skreyttra	skreyttra	skreyttra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	skreytti	skreytta	skreytta		skreyttu	skreyttu	skreyttu
accusative (þolfall)	skreytta	skreyttu	skreytta		skreyttu	skreyttu	skreyttu
dative (þágufall)	skreytta	skreyttu	skreytta		skreyttu	skreyttu	skreyttu
genitive (eignarfall)	skreytta	skreyttu	skreytta		skreyttu	skreyttu	skreyttu

Old Norse

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

skreyta (singular past indicative skreytti, plural past indicative skreyttu, past participle skreyttr)

1. to ornament, adorn, dress fine

Conjugation

Conjugation of skreyta — active (weak class 1)

infinitive	skreyta
present participle	skreytandi
past participle	skreyttr
indicative	present	past
1st-person singular	skreyti	skreytta
2nd-person singular	skreytir	skreyttir
3rd-person singular	skreytir	skreytti
1st-person plural	skreytum	skreyttum
2nd-person plural	skreytið	skreyttuð
3rd-person plural	skreyta	skreyttu
subjunctive	present	past
1st-person singular	skreyta	skreytta
2nd-person singular	skreytir	skreyttir
3rd-person singular	skreyti	skreytti
1st-person plural	skreytim	skreyttim
2nd-person plural	skreytið	skreyttið
3rd-person plural	skreyti	skreytti
imperative	present
2nd-person singular	skreyt, skreyti
1st-person plural	skreytum
2nd-person plural	skreytið

Conjugation of skreyta — mediopassive (weak class 1)

infinitive	skreytask
present participle	skreytandisk
past participle	skreytzk
indicative	present	past
1st-person singular	skreytumk	skreyttumk
2nd-person singular	skreytisk	skreyttisk
3rd-person singular	skreytisk	skreyttisk
1st-person plural	skreytumsk	skreyttumsk
2nd-person plural	skreytizk	skreyttuzk
3rd-person plural	skreytask	skreyttusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	skreytumk	skreyttumk
2nd-person singular	skreytisk	skreyttisk
3rd-person singular	skreytisk	skreyttisk
1st-person plural	skreytimsk	skreyttimsk
2nd-person plural	skreytizk	skreyttizk
3rd-person plural	skreytisk	skreyttisk
imperative	present
2nd-person singular	skreytsk, skreytisk
1st-person plural	skreytumsk
2nd-person plural	skreytizk

References

• “skreyta”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press