skurkowaniec

Polish

Etymology

Expressive variation of skurwysyn. First attested in 1973.

Pronunciation

• IPA^(key): /skur.kɔˈva.ɲɛt͡s/
• Rhymes: -aɲɛt͡s
• Syllabification: skur‧ko‧wa‧niec

Noun

skurkowaniec m pers

1. (colloquial, dated) son of a sea-cook, son of a gun (contemptible man)

Declension

Declension of skurkowaniec

	singular	plural
nominative	skurkowaniec	skurkowańcy/skurkowańce (deprecative)
genitive	skurkowańca	skurkowańców
dative	skurkowańcowi	skurkowańcom
accusative	skurkowańca	skurkowańców
instrumental	skurkowańcem	skurkowańcami
locative	skurkowańcu	skurkowańcach
vocative	skurkowańcze	skurkowańcy

Further reading

• skurkowaniec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skurkowaniec in Polish dictionaries at PWN