slá

See also: sla, SLA, slå, and -sla

Faroese

Pronunciation

• Rhymes: -ɔaː

Verb

slá

1. singular imperative of sláa

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /stlauː/
• Rhymes: -auː

Etymology 1

From Old Norse slá (“to smite, strike”), from Proto-Germanic *slahaną, from Proto-Indo-European *slak- (“to hit, strike, throw”). See also Icelandic slátur, Icelandic slátra.

Verb

slá (strong verb, third-person singular past indicative sló, third-person plural past indicative slógu, supine slegið)

1. to hit, to strike [intransitive or with accusative or dative]
   • Luke 6:29 (English, Icelandic)

     Slái þig einhver á kinnina, skaltu og bjóða hina, og taki einhver yfirhöfn þína, skaltu ekki varna honum að taka kyrtilinn líka.

     If someone strikes you on one cheek, turn to him the other also. If someone takes your cloak, do not stop him from taking your tunic.

2. to strike, to hit [with dative ‘with something’]

   Hún sló hnefanum í borðið og það sló þögn á hópinn.

   She struck the table with her fist and the crowd became silent.

3. to mow (grass, etc.) [with accusative]
4. to mint (coins)
5. (baseball) to bat [with accusative]

Conjugation

slá — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að slá
supine (sagnbót)		slegið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slándi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slæ	við sláum	present (nútíð)	ég slái	við sláum
	þú slærð	þið sláið		þú sláir	þið sláið
	hann, hún, það slær	þeir, þær, þau slá		hann, hún, það slái	þeir, þær, þau slái
past (þátíð)	ég sló	við slógum	past (þátíð)	ég slægi	við slægjum
	þú slóst	þið slóguð		þú slægir	þið slægjuð
	hann, hún, það sló	þeir, þær, þau slógu		hann, hún, það slægi	þeir, þær, þau slægju
imperative (boðháttur)	slá (þú)	sláið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sláðu	sláiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

slást — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að slást
supine (sagnbót)		slegist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		slándist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég slæst	við sláumst	present (nútíð)	ég sláist	við sláumst
	þú slæst	þið sláist		þú sláist	þið sláist
	hann, hún, það slæst	þeir, þær, þau slást		hann, hún, það sláist	þeir, þær, þau sláist
past (þátíð)	ég slóst	við slógumst	past (þátíð)	ég slægist	við slægjumst
	þú slóst	þið slógust		þú slægist	þið slægjust
	hann, hún, það slóst	þeir, þær, þau slógust		hann, hún, það slægist	þeir, þær, þau slægjust
imperative (boðháttur)	slást (þú)	sláist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	slástu	sláisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sleginn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sleginn	slegin	slegið		slegnir	slegnar	slegin
accusative (þolfall)	sleginn	slegna	slegið		slegna	slegnar	slegin
dative (þágufall)	slegnum	sleginni	slegnu		slegnum	slegnum	slegnum
genitive (eignarfall)	slegins	sleginnar	slegins		sleginna	sleginna	sleginna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	slegni	slegna	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
accusative (þolfall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
dative (þágufall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu
genitive (eignarfall)	slegna	slegnu	slegna		slegnu	slegnu	slegnu

Synonyms

• (strike): berja, lemja, ljósta

Derived terms

• slá mynt
• slá met

See also

• fölvi

Etymology 2

From Old Norse slá (“bar; crossbeam; bolt”), from Proto-Germanic *slahō.

Noun

slá f (genitive singular slár, nominative plural slár)

1. bar, rod, rail
2. crossbeam
3. bolt
4. cape (item of clothing)

Declension

Declension of slá (feminine)

	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	slá	sláin	slár	slárnar
accusative	slá	slána	slár	slárnar
dative	slá	slánni	slám	slánum
genitive	slár	slárinnar	sláa	slánna

Derived terms

• markslá
• þverslá

Anagrams

• lás
• sál

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *slahaną, from Proto-Indo-European *slak- (“to hit, strike, throw”).

Compare Old English slēan (English slay), Old Frisian slā, Old Saxon slahan (Low German slaan), Dutch slaan, Old High German slahan (Low German schlagen), Gothic 𐍃𐌻𐌰𐌷𐌰𐌽 (slahan).

Verb

slá (singular past indicative sló, plural past indicative slógu, past participle sleginn)

1. to hit, beat, strike
2. to strike, pluck (a string instrument)

Conjugation

Conjugation of slá — active (strong class 6)

infinitive	slá
present participle	sláandi
past participle	sleginn
indicative	present	past
1st-person singular	slæ	sló
2nd-person singular	slær	slótt
3rd-person singular	slær	sló
1st-person plural	slám	slógum
2nd-person plural	sláið	slóguð
3rd-person plural	slá	slógu
subjunctive	present	past
1st-person singular	slá	slǿga
2nd-person singular	sláir	slǿgir
3rd-person singular	slái	slǿgi
1st-person plural	sláim	slǿgim
2nd-person plural	sláið	slǿgið
3rd-person plural	slái	slǿgi
imperative	present
2nd-person singular	slá
1st-person plural	slám
2nd-person plural	sláið

Conjugation of slá — mediopassive (strong class 6)

infinitive	slásk
present participle	sláandisk
past participle	slegizk
indicative	present	past
1st-person singular	slámk	slógumk
2nd-person singular	slæsk	slózk
3rd-person singular	slæsk	slósk
1st-person plural	slámsk	slógumsk
2nd-person plural	sláizk	slóguzk
3rd-person plural	slásk	slógusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	slámk	slǿgumk
2nd-person singular	sláisk	slǿgisk
3rd-person singular	sláisk	slǿgisk
1st-person plural	sláimsk	slǿgimsk
2nd-person plural	sláizk	slǿgizk
3rd-person plural	sláisk	slǿgisk
imperative	present
2nd-person singular	slásk
1st-person plural	slámsk
2nd-person plural	sláizk

Descendants

• Icelandic: slá
• Faroese: sláa, slá
• Norwegian: slå
• Old Swedish: slā
  • Swedish: slå
• Danish: slå
• Old Gutnish: sla

Portuguese

Phrase

slá

1. (Internet slang, text messaging) Abbreviation of sei lá (“I don't know”).