spowiednik

Old Polish

Etymology

From spowiedzieć +‎ -nik. First attested in 1454.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /spɔvjɛdniːk/
• IPA^(key): (15^th CE) /spɔvjɛdnik/

Noun

spowiednik m animacy unattested

1. (Christianity) follower of Christ
   • 1877-1881 [1454], Władysław Wisłocki, editor, Katalog rękopisów Biblioteki Uniwersytetu Jagiellońskiego, number 323:

     O, day tho yemu, vyelky panye, na proszba y zasluga thwego milego spovyednyka Iarnoltha!

     [O, daj to jemu, wielki Panie, na prośbę i zasługę twego miłego spowiednika Jarnołta!]

Derived terms

adjective

• spowiedniczy

 

Related terms

noun

• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Descendants

• Polish: spowiednik

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “spowiednik”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish spowiednik. By surface analysis, spowiedzieć +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɔˈvjɛd.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛdɲik
• Syllabification: spo‧wied‧nik

Noun

spowiednik m pers (female equivalent spowiedniczka)

1. (Roman Catholicism) confessor (priest who hears confession and then gives absolution)
2. (figuratively) confidant (person in whom one can confide or share one's secrets)

Declension

Declension of spowiednik

	singular	plural
nominative	spowiednik	spowiednicy/spowiedniki (deprecative)
genitive	spowiednika	spowiedników
dative	spowiednikowi	spowiednikom
accusative	spowiednika	spowiedników
instrumental	spowiednikiem	spowiednikami
locative	spowiedniku	spowiednikach
vocative	spowiedniku	spowiednicy

Related terms

adjective

• spowiedniczy

 

Related terms

adjectives

• spowiedny
• spowiedziowy

 

nouns

• spowiadacz
• spowiadalnica
• spowiedka
• spowiednia
• spowiednica
• spowiedź

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• spowiedzieć pf, wyspowiadać pf, spowiadać impf

 

Further reading

• spowiednik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• spowiednik in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “spowiednik”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• “SPOWIEDNIK”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 15.12.2008
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “spowiednik”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “spowiednik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1915), “spowiednik”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 6, Warsaw, page 326