tabui

Hungarian

Etymology

tabu +‎ -i (possessive suffix)

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈtɒbuji]
• Hyphenation: ta‧bui

Noun

tabui

1. third-person singular multiple-possession possessive of tabu

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, back harmony)
	singular	plural
nominative	—	tabui
accusative	—	tabuit
dative	—	tabuinak
instrumental	—	tabuival
causal-final	—	tabuiért
translative	—	tabuivá
terminative	—	tabuiig
essive-formal	—	tabuiként
essive-modal	—	tabuiul
inessive	—	tabuiban
superessive	—	tabuin
adessive	—	tabuinál
illative	—	tabuiba
sublative	—	tabuira
allative	—	tabuihoz
elative	—	tabuiból
delative	—	tabuiról
ablative	—	tabuitól
non-attributive possessive - singular	—	tabuié
non-attributive possessive - plural	—	tabuiéi

Latin

Verb

tābuī

1. first-person singular perfect active indicative of tābēscō