toeten

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtu.tə(n)/

• Audio:

  (file)

Etymology 1

From toet +‎ -en.

Verb

toeten

1. (intransitive) to toot, to blow a horn or make a similar sound

Conjugation

Conjugation of toeten (weak)
infinitive	toeten
past singular	toette
past participle	getoet
infinitive	toeten
gerund	toeten n
	present tense	past tense
1st person singular	toet	toette
2nd person sing. (jij)	toet	toette
2nd person sing. (u)	toet	toette
2nd person sing. (gij)	toet	toette
3rd person singular	toet	toette
plural	toeten	toetten
subjunctive sing.1	toete	toette
subjunctive plur.1	toeten	toetten
imperative sing.	toet
imperative plur.1	toet
participles	toetend	getoet
1) Archaic.

Derived terms

• van toeten noch blazen weten

 

Related terms

• toeteren

 

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

toeten

1. plural of toet