treuren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch trueren, from Middle Low German truren, from Middle High German trūren (modern trauern).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtrøːrə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

treuren

1. (intransitive) to grieve, be grieved

   niet getreurd ― don't be sad

Conjugation

Conjugation of treuren (weak)
infinitive	treuren
past singular	treurde
past participle	getreurd
infinitive	treuren
gerund	treuren n
	present tense	past tense
1st person singular	treur	treurde
2nd person sing. (jij)	treurt, treur2	treurde
2nd person sing. (u)	treurt	treurde
2nd person sing. (gij)	treurt	treurde
3rd person singular	treurt	treurde
plural	treuren	treurden
subjunctive sing.1	treure	treurde
subjunctive plur.1	treuren	treurden
imperative sing.	treur
imperative plur.1	treurt
participles	treurend	getreurd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• betreuren
• treurig
• treurmaina
• treurspel
• treurwilg

Descendants

• Afrikaans: treur
• Negerhollands: treer