Polish

edit

Etymology

edit

From u- +‎ biczować.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /u.biˈt͡ʂɔ.vat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvat͡ɕ
  • Syllabification: u‧bi‧czo‧wać

Verb

edit

ubiczować pf (imperfective biczować)

  1. (transitive) to flog, to lash, to whip [with instrumental ‘with what’]

Conjugation

edit
Conjugation of ubiczować pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ubiczować
future tense 1st ubiczuję ubiczujemy
2nd ubiczujesz ubiczujecie
3rd ubiczuje ubiczują
impersonal ubiczuje się
past tense 1st ubiczowałem,
-(e)m ubiczował
ubiczowałam,
-(e)m ubiczowała
ubiczowałom,
-(e)m ubiczowało
ubiczowaliśmy,
-(e)śmy ubiczowali
ubiczowałyśmy,
-(e)śmy ubiczowały
2nd ubiczowałeś,
-(e)ś ubiczował
ubiczowałaś,
-(e)ś ubiczowała
ubiczowałoś,
-(e)ś ubiczowało
ubiczowaliście,
-(e)ście ubiczowali
ubiczowałyście,
-(e)ście ubiczowały
3rd ubiczował ubiczowała ubiczowało ubiczowali ubiczowały
impersonal ubiczowano
conditional 1st ubiczowałbym,
bym ubiczował
ubiczowałabym,
bym ubiczowała
ubiczowałobym,
bym ubiczowało
ubiczowalibyśmy,
byśmy ubiczowali
ubiczowałybyśmy,
byśmy ubiczowały
2nd ubiczowałbyś,
byś ubiczował
ubiczowałabyś,
byś ubiczowała
ubiczowałobyś,
byś ubiczowało
ubiczowalibyście,
byście ubiczowali
ubiczowałybyście,
byście ubiczowały
3rd ubiczowałby,
by ubiczował
ubiczowałaby,
by ubiczowała
ubiczowałoby,
by ubiczowało
ubiczowaliby,
by ubiczowali
ubiczowałyby,
by ubiczowały
impersonal ubiczowano by
imperative 1st niech ubiczuję ubiczujmy
2nd ubiczuj ubiczujcie
3rd niech ubiczuje niech ubiczują
passive adjectival participle ubiczowany ubiczowana ubiczowane ubiczowani ubiczowane
anterior adverbial participle ubiczowawszy
verbal noun ubiczowanie
edit
adjectives
nouns
verbs

Further reading

edit
  • ubiczować in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ubiczować in Polish dictionaries at PWN
  NODES
Note 1