uiterlijk

Dutch

Etymology

From uiter (“outer”) +‎ -lijk.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

uiterlijk n (plural uiterlijken, diminutive uiterlijkje n)

1. appearance

Adjective

uiterlijk (not comparable)

1. external

Declension

Declension of uiterlijk
uninflected	uiterlijk
inflected	uiterlijke
comparative	—
		positive
predicative/adverbial		uiterlijk
indefinite	m./f. sing.	uiterlijke
	n. sing.	uiterlijk
	plural	uiterlijke
definite		uiterlijke
partitive		uiterlijks

Adverb

uiterlijk

1. latest; at latest; no later than

   De belastingaangifte moet uiterlijk 1 september bij de belastingdienst zijn.

   Tax declaration should be submitted to tax authorities no later than 1 September.

Derived terms

• veruiterlijken