uitgeven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch utegeven. Equivalent to uit +‎ geven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɣeːvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: uit‧ge‧ven

Verb

uitgeven

1. (transitive) to spend
2. (transitive) to publish

   Zijn bekendste werk, de Ethica, werd na zijn dood uitgegeven.

   His most known work, the Ethics, was published after his death.

Conjugation

Conjugation of uitgeven (strong class 5, separable)
infinitive	uitgeven
past singular	gaf uit
past participle	uitgegeven
infinitive	uitgeven
gerund	uitgeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geef uit	gaf uit	uitgeef	uitgaf
2nd person sing. (jij)	geeft uit, geef uit2	gaf uit	uitgeeft	uitgaf
2nd person sing. (u)	geeft uit	gaf uit	uitgeeft	uitgaf
2nd person sing. (gij)	geeft uit	gaaft uit	uitgeeft	uitgaaft
3rd person singular	geeft uit	gaf uit	uitgeeft	uitgaf
plural	geven uit	gaven uit	uitgeven	uitgaven
subjunctive sing.1	geve uit	gave uit	uitgeve	uitgave
subjunctive plur.1	geven uit	gaven uit	uitgeven	uitgaven
imperative sing.	geef uit
imperative plur.1	geeft uit
participles	uitgevend	uitgegeven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitgever

Related terms

• uitgave
• uitgifte

Descendants

• Afrikaans: uitgee
• Negerhollands: gief yt

Anagrams

• geven uit