uithelpen

Dutch

Etymology

A compound of uit +‎ helpen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌɦɛl.pən/
• Hyphenation: uit‧hel‧pen

Verb

uithelpen

1. to help get out
2. to help get rid of

Conjugation

Conjugation of uithelpen (strong class 3+7, separable)
infinitive	uithelpen
past singular	hielp uit
past participle	uitgeholpen
infinitive	uithelpen
gerund	uithelpen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	help uit	hielp uit	uithelp	uithielp
2nd person sing. (jij)	helpt uit, help uit2	hielp uit	uithelpt	uithielp
2nd person sing. (u)	helpt uit	hielp uit	uithelpt	uithielp
2nd person sing. (gij)	helpt uit	hielpt uit	uithelpt	uithielpt
3rd person singular	helpt uit	hielp uit	uithelpt	uithielp
plural	helpen uit	hielpen uit	uithelpen	uithielpen
subjunctive sing.1	helpe uit	hielpe uit	uithelpe	uithielpe
subjunctive plur.1	helpen uit	hielpen uit	uithelpen	uithielpen
imperative sing.	help uit
imperative plur.1	helpt uit
participles	uithelpend	uitgeholpen
1) Archaic. 2) In case of inversion.