verða

See also: verda, verdá, and vérda

Faroese

Etymology

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈveːɹa/

  Rhymes: -eːɹa

  Homophone: vera

Verb

verða (third person singular past indicative varð, third person plural past indicative vórðu, supine vorðið)

1. to become
2. to be

Conjugation

Conjugation of verða (irregular)
infinitive	verða
supine	vorðið
participle (a26)1	verðandi	vorðin
	present	past
first singular	verði	varð
second singular	verður	varð
third singular	verður	varð
plural	verða	vórðu
	imperative
singular	verð!
plural	verðið!
1Only the past participle being declined.

Icelandic

Etymology

From Old Norse verða, from Proto-Germanic *werþaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛrða/

  Rhymes: -ɛrða

Verb

verða (strong verb, third-person singular past indicative varð, third-person plural past indicative urðu, supine orðið)

1. to become

   Synonym: gerast

   • Genesis 1 (Icelandic translation)

     Guð sagði: „Verði ljós!“ Og það varð ljós. Guð sá, að ljósið var gott, og Guð greindi ljósið frá myrkrinu. Og Guð kallaði ljósið dag, en myrkrið kallaði hann nótt. Það varð kveld og það varð morgunn, hinn fyrsti dagur.

     And God said, "Let there be light," and there was light. God saw that the light was good, and He separated the light from the darkness. God called the light "day," and the darkness he called "night." And there was evening, and there was morning—the first day.

   Ertu orðinn reiður?

   Are you angry?

   Láttu ekki svona, ekki segja að ég sé ungur. Ég er orðinn gamall.

   Come on, don't call me young. I'm an old man.

2. to have to, must

   Synonym: þurfa

   Þú verður að fylgjast með!

   You must pay attention!

3. (pertaining to a future event) be going to be, will be

   Þetta verður betra, ég er að leita að nýrri vinnu.

   Everything is going to get better, I'm looking for a new job.

   • Á Sprengisandi (“On Sprengisandur”) by Grímur Thomsen

     Ríðum, ríðum og rekum yfir sandinn,

     rennur sól á bak við Arnarfell,

     hér á reiki er margur óhreinn andinn,

     úr því fer að skyggja á jökulsvell;

     Drottinn leiði drösulinn minn,

     drjúgur verður síðasti áfanginn.

     Ride, ride, ride hard across the sands,

     the sun is settling behind Arnarfell.

     Here many spirits of the dark

     threaten in the gloom over the glacier's ice.

     The Lord leads my horse,

     the last part will be long.

   • Genesis 1-3 (English, Icelandic)

     Guð sagði: „Verði festing milli vatnanna, og hún greini vötn frá vötnum.“

     And God said, Let there be a firmament in the midst of the waters, and let it divide the waters from the waters.

Conjugation

verða — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að verða
supine (sagnbót)		orðið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		verðandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég verð	við verðum	present (nútíð)	ég verði	við verðum
	þú verður	þið verðið		þú verðir	þið verðið
	hann, hún, það verður	þeir, þær, þau verða		hann, hún, það verði	þeir, þær, þau verði
past (þátíð)	ég varð	við urðum	past (þátíð)	ég yrði	við yrðum
	þú varðst	þið urðuð		þú yrðir	þið yrðuð
	hann, hún, það varð	þeir, þær, þau urðu		hann, hún, það yrði	þeir, þær, þau yrðu
imperative (boðháttur)	verð (þú)	verðið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	vertu	verðiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

orðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðinn	orðin	orðið		orðnir	orðnar	orðin
accusative (þolfall)	orðinn	orðna	orðið		orðna	orðnar	orðin
dative (þágufall)	orðnum	orðinni	orðnu		orðnum	orðnum	orðnum
genitive (eignarfall)	orðins	orðinnar	orðins		orðinna	orðinna	orðinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	orðni	orðna	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
accusative (þolfall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
dative (þágufall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu
genitive (eignarfall)	orðna	orðnu	orðna		orðnu	orðnu	orðnu

Derived terms

Derived terms

• ekki verður bæði sleppt og haldið
• enginn verður óbarinn biskup
• margur verður af aurum api
• nú orðið
• orðinn
• orðinn hlutur
• verða á
• verða ástfanginn
• verða af
• verða aftur úr
• verða að
• verða fyrir
• verða fyrri til
• verða illa úti
• verða illt við
• verða ofan á
• verða sér úti um
• verða til
• verða undir
• verða úr
• verða úti
• verða vel við
• verða við
• verði ykkur að góðu!

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *werþaną, from Proto-Indo-European *wértti, from *wert- (“to turn”). Cognate with Old English weorþan, wurþan, Old Frisian wertha, Old Saxon werthan, Old Dutch werthan, Old High German werdan, Gothic 𐍅𐌰𐌹𐍂𐌸𐌰𐌽 (wairþan).

Verb

verða (singular past indicative varð, plural past indicative urðu, past participle orðinn)

1. to become

Conjugation

Conjugation of verða — active (strong class 3)

infinitive	verða
present participle	verðandi
past participle	orðinn
indicative	present	past
1st-person singular	verð	varð
2nd-person singular	verðr	vart
3rd-person singular	verðr	varð
1st-person plural	verðum	urðum
2nd-person plural	verðið	urðuð
3rd-person plural	verða	urðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	verða	yrða
2nd-person singular	verðir	yrðir
3rd-person singular	verði	yrði
1st-person plural	verðim	yrðim
2nd-person plural	verðið	yrðið
3rd-person plural	verði	yrði
imperative	present
2nd-person singular	verð
1st-person plural	verðum
2nd-person plural	verðið

Conjugation of verða — mediopassive (strong class 3)

infinitive	verðask
present participle	verðandisk
past participle	orðizk
indicative	present	past
1st-person singular	verðumk	urðumk
2nd-person singular	verzk	varzk
3rd-person singular	verzk	varzk
1st-person plural	verðumsk	urðumsk
2nd-person plural	verðizk	urðuzk
3rd-person plural	verðask	urðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	verðumk	yrðumk
2nd-person singular	verðisk	yrðisk
3rd-person singular	verðisk	yrðisk
1st-person plural	verðimsk	yrðimsk
2nd-person plural	verðizk	yrðizk
3rd-person plural	verðisk	yrðisk
imperative	present
2nd-person singular	verzk
1st-person plural	verðumsk
2nd-person plural	verðizk

Descendants

• Icelandic: verða
• Faroese: verða
• Norwegian Bokmål: vart (past tense of bli, 1938-2005)
• Norwegian Nynorsk: verta, verte
• Elfdalian: werda
• Old Swedish: værþa, varþa
  • Swedish: varda
• Old Danish: warthæ
  • Danish: vorde (archaic)
    • → Norwegian Bokmål: vorde (archaic)
• Old Gutnish: warþa