voorbijlopen

Dutch

Etymology

From voorbij (“past”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /voːrˈbɛi̯ˌloːpə(n)/
• Hyphenation: voor‧bij‧lo‧pen

Verb

voorbijlopen

1. to walk past
2. to pass

Conjugation

Conjugation of voorbijlopen (strong class 7, separable)
infinitive	voorbijlopen
past singular	liep voorbij
past participle	voorbijgelopen
infinitive	voorbijlopen
gerund	voorbijlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop voorbij	liep voorbij	voorbijloop	voorbijliep
2nd person sing. (jij)	loopt voorbij, loop voorbij2	liep voorbij	voorbijloopt	voorbijliep
2nd person sing. (u)	loopt voorbij	liep voorbij	voorbijloopt	voorbijliep
2nd person sing. (gij)	loopt voorbij	liept voorbij	voorbijloopt	voorbijliept
3rd person singular	loopt voorbij	liep voorbij	voorbijloopt	voorbijliep
plural	lopen voorbij	liepen voorbij	voorbijlopen	voorbijliepen
subjunctive sing.1	lope voorbij	liepe voorbij	voorbijlope	voorbijliepe
subjunctive plur.1	lopen voorbij	liepen voorbij	voorbijlopen	voorbijliepen
imperative sing.	loop voorbij
imperative plur.1	loopt voorbij
participles	voorbijlopend	voorbijgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.