voortlopen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vortlôpen. Equivalent to voort (“forward”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrtˌloːpə(n)/
• Hyphenation: voort‧lo‧pen

Verb

voortlopen

1. (intransitive) to walk forward
2. (intransitive) to continue walking

Conjugation

Conjugation of voortlopen (strong class 7, separable)
infinitive	voortlopen
past singular	liep voort
past participle	voortgelopen
infinitive	voortlopen
gerund	voortlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop voort	liep voort	voortloop	voortliep
2nd person sing. (jij)	loopt voort, loop voort2	liep voort	voortloopt	voortliep
2nd person sing. (u)	loopt voort	liep voort	voortloopt	voortliep
2nd person sing. (gij)	loopt voort	liept voort	voortloopt	voortliept
3rd person singular	loopt voort	liep voort	voortloopt	voortliep
plural	lopen voort	liepen voort	voortlopen	voortliepen
subjunctive sing.1	lope voort	liepe voort	voortlope	voortliepe
subjunctive plur.1	lopen voort	liepen voort	voortlopen	voortliepen
imperative sing.	loop voort
imperative plur.1	loopt voort
participles	voortlopend	voortgelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.