wegzetten

Dutch

Etymology

From weg +‎ zetten.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

wegzetten

1. to put away, set aside

Conjugation

Conjugation of wegzetten (weak, separable)
infinitive	wegzetten
past singular	zette weg
past participle	weggezet
infinitive	wegzetten
gerund	wegzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet weg	zette weg	wegzet	wegzette
2nd person sing. (jij)	zet weg	zette weg	wegzet	wegzette
2nd person sing. (u)	zet weg	zette weg	wegzet	wegzette
2nd person sing. (gij)	zet weg	zette weg	wegzet	wegzette
3rd person singular	zet weg	zette weg	wegzet	wegzette
plural	zetten weg	zetten weg	wegzetten	wegzetten
subjunctive sing.1	zette weg	zette weg	wegzette	wegzette
subjunctive plur.1	zetten weg	zetten weg	wegzetten	wegzetten
imperative sing.	zet weg
imperative plur.1	zet weg
participles	wegzettend	weggezet
1) Archaic.