wiedzieć

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *věděti. First attested in the 14th century.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vjɛd͡ʑɛt͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /vjɛd͡ʑɛt͡ɕ/

Verb

wiedzieć impf

1. to know (to have knowledge; to have information, be informed) [with o (+ locative) ‘about something’; in addition, with od (+ genitive) or przez (+ accusative) or po (+ locative) or instrumental ‘from what’]
2. to know how, to be able to

Declension

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Polish: wiedzieć
• Silesian: wiedzieć

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “wiedzieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish wiedzieć. Cognates include Russian ве́дать (védatʹ), German wissen and Luxembourgish wëssen

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
• (Greater Poland):
  • (Chełmno-Dobrzyń) IPA^(key): /ˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛd͡ʑɛt͡ɕ
• Syllabification: wie‧dzieć

Verb

wiedzieć impf

1. (intransitive) to know (to perceive the truth or factuality of; to be certain of or that) [with o (+ locative) ‘about something’ and po (+ locative) ‘from what’]

   On wie, co jest dla niego najlepsze. ― He knows what's best for him.

2. (intransitive) to know (to be aware of; to be cognizant of) [with o (+ locative) ‘about something’]

   Nie wiedziałem o tym. ― I didn't know about it.

3. (intransitive) to know (to have knowledge; to have information, be informed)

   Wiesz, że umiem chodzić po wodzie? ― Do you know that I can walk on water?

   Skąd wiesz? ― How do you know?

4. (intransitive) to know (to understand or have a grasp of through experience or study)

   Wiem jak to zrobić. ― I know how to do it.

Conjugation

Conjugation of wiedzieć impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wiedzieć
present tense	1st	wiem			wiemy
	2nd	wiesz			wiecie
	3rd	wie			wiedzą
	impersonal	wie się
past tense	1st	wiedziałem, -(e)m wiedział	wiedziałam, -(e)m wiedziała	wiedziałom, -(e)m wiedziało	wiedzieliśmy, -(e)śmy wiedzieli	wiedziałyśmy, -(e)śmy wiedziały
	2nd	wiedziałeś, -(e)ś wiedział	wiedziałaś, -(e)ś wiedziała	wiedziałoś, -(e)ś wiedziało	wiedzieliście, -(e)ście wiedzieli	wiedziałyście, -(e)ście wiedziały
	3rd	wiedział	wiedziała	wiedziało	wiedzieli	wiedziały
	impersonal	wiedziano
future tense	1st	będę wiedział, będę wiedzieć	będę wiedziała, będę wiedzieć	będę wiedziało, będę wiedzieć	będziemy wiedzieli, będziemy wiedzieć	będziemy wiedziały, będziemy wiedzieć
	2nd	będziesz wiedział, będziesz wiedzieć	będziesz wiedziała, będziesz wiedzieć	będziesz wiedziało, będziesz wiedzieć	będziecie wiedzieli, będziecie wiedzieć	będziecie wiedziały, będziecie wiedzieć
	3rd	będzie wiedział, będzie wiedzieć	będzie wiedziała, będzie wiedzieć	będzie wiedziało, będzie wiedzieć	będą wiedzieli, będą wiedzieć	będą wiedziały, będą wiedzieć
	impersonal	będzie wiedzieć się
conditional	1st	wiedziałbym, bym wiedział	wiedziałabym, bym wiedziała	wiedziałobym, bym wiedziało	wiedzielibyśmy, byśmy wiedzieli	wiedziałybyśmy, byśmy wiedziały
	2nd	wiedziałbyś, byś wiedział	wiedziałabyś, byś wiedziała	wiedziałobyś, byś wiedziało	wiedzielibyście, byście wiedzieli	wiedziałybyście, byście wiedziały
	3rd	wiedziałby, by wiedział	wiedziałaby, by wiedziała	wiedziałoby, by wiedziało	wiedzieliby, by wiedzieli	wiedziałyby, by wiedziały
	impersonal	wiedziano by
imperative	1st	niech wiem			wiedzmy
	2nd	wiedz			wiedzcie
	3rd	niech wie			niech wiedzą
active adjectival participle		wiedzący	wiedząca	wiedzące	wiedzący	wiedzące
contemporary adverbial participle		wiedząc
verbal noun		wiedzenie

Derived terms

adjectives

• bezwiedny
• wiadomy

 

adverb

• bezwiednie

 

nouns

• odpowiedź
• podpowiedź
• przepowiednia
• wiadomość
• wypowiedź
• wywiad
• zapowiedź
• zwiad

 

particle

• bo ja wiem

 

verbs

• dopowiedzieć pf, dopowiadać impf
• dowiedzieć pf, dowiadywać impf
• odpowiedzieć pf, odpowiadać impf
• opowiedzieć pf, opowiadać impf
• podpowiedzieć pf, podpowiadać impf
• powiedzieć pf, powiadać impf
• przepowiedzieć pf, przepowiadać impf
• rozpowiedzieć pf, rozpowiadać impf
• wypowiedzieć pf, wypowiadać impf
• wywiedzieć pf, wywiadywać impf
• zapowiedzieć pf, zapowiadać impf
• zawiadywać impf
• zwiedzieć pf, zwiadywać impf

 

Related terms

adjective

• wieszczy

 

nouns

• wiedza
• wiedźma
• wieszcz
• wieść

 

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), wiedzieć is one of the most used words in Polish, appearing 41 times in scientific texts, 8 times in news, 45 times in essays, 238 times in fiction, and 645 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 977 times, making it the 41st most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• wiedzieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wiedzieć in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wiedzieć”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “wiedzieć się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Paweł Kupiszewski (07.04.2022) “WIEDZIEĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Paweł Kupiszewski (07.04.2022) “WIEDZIEĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “wiedzieć”, in Słownik języka polskiego
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wiedzieć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wiedzieć, wiedać”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 7, Warsaw, page 561
• wiedzieć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
• Gustaw Pobłocki (1887) “wiedzieć”, in Słownik kaszubski z dodatkiem idyotyzmów chełmińskich i kociewskich (in Polish), 2 edition, Chełmno, page 144

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish wiedzieć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvjɛ.d͡ʑɛt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛd͡ʑɛt͡ɕ
• Syllabification: wie‧dzieć

Verb

wiedzieć impf

1. (intransitive) to know (to possess knowledge) [with ô (+ locative) ‘about something’]

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Derived terms

verbs

• dowiedzieć pf
• powiedzieć pf
• wywiedzieć pf

 

Related terms

adjective

• wiadōmy

 

adverb

• wiadōmo

 

nouns

• niywiedza
• wiadōmość
• wiedza

 

Further reading

• wiedzieć in silling.org