współpracownik

Polish

Etymology

From współ- +‎ pracownik.

Pronunciation

• IPA^(key): /fspuw.praˈt͡sɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: współ‧pra‧cow‧nik

Noun

współpracownik m pers (female equivalent współpracowniczka)

1. associate, collaborator (person who works with others towards a common goal)

   Synonym: partner

Declension

Declension of współpracownik

	singular	plural
nominative	współpracownik	współpracownicy/współpracowniki (deprecative)
genitive	współpracownika	współpracowników
dative	współpracownikowi	współpracownikom
accusative	współpracownika	współpracowników
instrumental	współpracownikiem	współpracownikami
locative	współpracowniku	współpracownikach
vocative	współpracowniku	współpracownicy

Related terms

noun

• współpraca

 

verb

• współpracować

 

Further reading

• współpracownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• współpracownik in Polish dictionaries at PWN