wstręt

Polish

Etymology

Deverbal from wstrącić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfstrɛnt/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnt
• Syllabification: wstręt

Noun

wstręt m inan

1. disgust, aversion

   Synonym: odraza

Declension

Declension of wstręt

	singular
nominative	wstręt
genitive	wstrętu
dative	wstrętowi
accusative	wstręt
instrumental	wstrętem
locative	wstręcie
vocative	wstręcie

Derived terms

nouns

• jadłowstręt
• światłowstręt
• wodowstręt

 

Further reading

• wstręt in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wstręt in Polish dictionaries at PWN