zdumiony

Polish

Etymology

From zdumieć +‎ -ony.

Pronunciation

• IPA^(key): /zduˈmjɔ.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔnɘ
• Syllabification: zdu‧mio‧ny

Adjective

zdumiony (comparative bardziej zdumiony, superlative najbardziej zdumiony, no derived adverb)

1. amazed, astonished

Declension

Declension of zdumiony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	zdumiony		zdumiona	zdumione	zdumieni	zdumione
genitive	zdumionego		zdumionej	zdumionego	zdumionych
dative	zdumionemu		zdumionej	zdumionemu	zdumionym
accusative	zdumionego	zdumiony	zdumioną	zdumione	zdumionych	zdumione
instrumental	zdumionym		zdumioną	zdumionym	zdumionymi
locative	zdumionym		zdumionej	zdumionym	zdumionych

Participle

zdumiony (passive adjectival)

1. passive adjectival participle of zdumieć

Declension

Declension of zdumiony (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	zdumiony		zdumiona	zdumione	zdumieni	zdumione
genitive	zdumionego		zdumionej	zdumionego	zdumionych
dative	zdumionemu		zdumionej	zdumionemu	zdumionym
accusative	zdumionego	zdumiony	zdumioną	zdumione	zdumionych	zdumione
instrumental	zdumionym		zdumioną	zdumionym	zdumionymi
locative	zdumionym		zdumionej	zdumionym	zdumionych

Related terms

adjective

• zdumiewający

 

adverb

• zdumiewająco

 

noun

• zdumienie

 

verbs

• zdumieć
• zdumiewać

 

Further reading

• zdumiony in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zdumiony in Polish dictionaries at PWN