Hnífur

Hnífur er einjárnungur og eggvopn og skiptist í blað og skaft, en haldið er utan um skaftið þegar hnífi er beitt. Sá endi hnífsblaðsins sem gengur upp í skaftið nefnist tangi. Hnífsblaðið er tvískipt: Í fyrsta lagi er það bitið sem nefnist egg. Flatvegur blaðsins, ofan á hnífsblaðinu, nefnist bakki (nema að hnífurinn sé tvíeggja, en þá er enginn slíkur). Ysti hlutinn er svo oddurinn. Í sjálfsskeiðungsskafti nefnist milligerðin, sem er úr járni, skíði. En hnífsblaðið á vasahníf má samkvæmt íslenskum lögum ekki vera lengra en 12,5 sentímetrar.

Eldhúshnífar

Tegundir

Hnífar eru til í hinum ýmsu tegundum:

• Skeiðahnífur (rýtingur eða dálkur) — t.d. hnífur sem er gerður til að geyma hann í skeiðum (slíðri)
• Skurðarhnífur — hnífur sem læknar nota við uppskurð
• Lindahnífur — hnífur sem er borinn við belti
• Beituhnífur — með tvíeggjuðum oddi og var hafður til að skera beitu. Með oddinum voru stungin göt á skinnið á beitusel

Þjóðtrú

Ýmis þjóðtrú tengist hnífum, t.d. sú að ef vinur gefur manni hníf muni hann skera á vináttuna. Þess vegna er við hæfi að krefjast málamyndagjalds þegar hnífur er gefinn svo að ekki sé um eiginlega gjöf að ræða.

Tengt efni

• Byssustingur
• Sverð

  Þessi vopnagrein er stubbur. Þú getur hjálpað til með því að bæta við greinina.