şen

See also: Appendix:Variations of "sen"

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish شن (şen), from Armenian շեն (šen).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʃen/, [ʃæn]

• Audio:

  (file)

Adjective

şen

1. happy, cheerful
2. (of a place) well-populated and prosperous, flourishing, thriving

Declension

predicative forms of şen

simple present	singular	plural
ben (I am)	şenim	şenlerim*
sen (you are)	şensin	şenlersin*
o (he/she/it is)	şen / şendir	şenler* / şenlerdir*
biz (we are)	şeniz	şenleriz
siz (you are)	şensiniz	şenlersiniz
onlar (they are)	şenler	şenlerdir
simple past	singular	plural
ben (I was)	şendim	şenlerdim*
sen (you were)	şendin	şenlerdin*
o (he/she/it was)	şendi	şenlerdi*
biz (we were)	şendik	şenlerdik
siz (you were)	şendiniz	şenlerdiniz
onlar (they were)	şendiler	şenlerdi
indirect / unwitnessed past	singular	plural
ben (I was)	şenmişim	şenlermişim*
sen (you were)	şenmişsin	şenlermişsin*
o (he/she/it was)	şenmiş	şenlermiş*
biz (we were)	şenmişiz	şenlermişiz
siz (you were)	şenmişsiniz	şenlermişsiniz
onlar (they were)	şenmişler	şenlermiş
*Not used, but perhaps rarely - chiefly grammatical formations. Note: Plural forms are not used with adjectives.

Synonyms

• mutlu
• sevinçli
• neşeli

Derived terms

Derived terms

• şenlenmek
• şenlendirmek
• şenlik
• şenlik görmemiş
• şen şakrak
• şen şatır