έγκυος

Greek

Etymology

From Ancient Greek ἔγκῠος (énkuos).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeŋ.ɟi.os/
• Homophone: έγγειος (éngeios)

Adjective

έγκυος • (égkyos) m (feminine έγκυος or έγκυα, neuter έγκυο)

1. pregnant

   Είμαι τεσσάρων μηνών έγκυος.

   Eímai tessáron minón égkyos.

   I am four months pregnant.

Declension

Declension of έγκυος

	singular				plural
	masculine	feminine	neuter		masculine	feminine	neuter
nominative	έγκυος (égkyos)	έγκυος (égkyos) έγκυα (égkya)	έγκυο (égkyo)		έγκυοι (égkyoi)	έγκυοι (égkyoi) έγκυες (égkyes)	έγκυα (égkya)
genitive	έγκυου (égkyou)	έγκυου (égkyou) έγκυας (égkyas)	έγκυου (égkyou)		έγκυων (égkyon)	έγκυων (égkyon)	έγκυων (égkyon)
accusative	έγκυο (égkyo)	έγκυο (égkyo) έγκυα (égkya)	έγκυο (égkyo)		έγκυους (égkyous)	έγκυους (égkyous) έγκυες (égkyes)	έγκυα (égkya)
vocative	έγκυε (égkye)	έγκυε (égkye) έγκυα (égkya)	έγκυο (égkyo)		έγκυοι (égkyoi)	έγκυοι (égkyoi) έγκυες (égkyes)	έγκυα (égkya)

Synonyms

• γκαστρωμένος (gkastroménos, “up the duff, preggers”) (colloquial)

Related terms

• εγκυμοσύνη f (egkymosýni, “pregnancy”)

Noun

έγκυος • (égkyos) f (plural έγκυοι)

1. pregnant woman, gravida

Declension

Declension of έγκυος

	singular	plural
nominative	έγκυος (égkyos)	έγκυοι (égkyoi)
genitive	εγκύου (egkýou)	εγκύων (egkýon)
accusative	έγκυο (égkyo)	εγκύους (egkýous)
vocative	έγκυε (égkye) έγκυο (égkyo)	έγκυοι (égkyoi)

Further reading

• έγκυος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language