Greek

edit

Etymology

edit

Semantic loan from French acoustique, coined by Joseph Sauveur from Ancient Greek ἀκουστικός (of or for hearing).[1][2]

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /a.ku.stiˈkos/
  • Hyphenation: α‧κου‧στι‧κός

Adjective

edit

ακουστικός (akoustikósm (feminine ακουστική, neuter ακουστικό)

  1. acoustic
  2. auditory
  3. audio

Declension

edit
Declension of ακουστικός
singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative ακουστικός (akoustikós) ακουστική (akoustikí) ακουστικό (akoustikó) ακουστικοί (akoustikoí) ακουστικές (akoustikés) ακουστικά (akoustiká)
genitive ακουστικού (akoustikoú) ακουστικής (akoustikís) ακουστικού (akoustikoú) ακουστικών (akoustikón) ακουστικών (akoustikón) ακουστικών (akoustikón)
accusative ακουστικό (akoustikó) ακουστική (akoustikí) ακουστικό (akoustikó) ακουστικούς (akoustikoús) ακουστικές (akoustikés) ακουστικά (akoustiká)
vocative ακουστικέ (akoustiké) ακουστική (akoustikí) ακουστικό (akoustikó) ακουστικοί (akoustikoí) ακουστικές (akoustikés) ακουστικά (akoustiká)
edit
  • and see: ακούω (akoúo, to listen, to hear)

References

edit
  1. ^ ακουστικός, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
  2. ^ Etymology and history of acoustique”, in Trésor de la langue française informatisé [Digitized Treasury of the French Language], 2012.
  NODES
Note 1