δίφθογγος

Ancient Greek

Etymology

δι- (di-, “two”) +‎ φθόγγος (phthóngos, “sound”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈðiɸ.θoŋ.ɡos/ → /ˈðif.θoŋ.ɡos/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdipʰ.tʰoŋ.ɡos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðiɸ.θoŋ.ɡos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðif.θoŋ.ɡos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðif.θoŋ.ɡos/

Adjective

δίφθογγος • (díphthongos) m or f (neuter δίφθογγον); second declension

1. with two sounds

Inflection

Second declension of δίφθογγος; δίφθογγον (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		δίφθογγος díphthongos	δίφθογγον díphthongon		διφθόγγω diphthóngō	διφθόγγω diphthóngō		δίφθογγοι díphthongoi	δίφθογγᾰ díphthonga
Genitive		διφθόγγου diphthóngou	διφθόγγου diphthóngou		διφθόγγοιν diphthóngoin	διφθόγγοιν diphthóngoin		διφθόγγων diphthóngōn	διφθόγγων diphthóngōn
Dative		διφθόγγῳ diphthóngōi	διφθόγγῳ diphthóngōi		διφθόγγοιν diphthóngoin	διφθόγγοιν diphthóngoin		διφθόγγοις diphthóngois	διφθόγγοις diphthóngois
Accusative		δίφθογγον díphthongon	δίφθογγον díphthongon		διφθόγγω diphthóngō	διφθόγγω diphthóngō		διφθόγγους diphthóngous	δίφθογγᾰ díphthonga
Vocative		δίφθογγε díphthonge	δίφθογγον díphthongon		διφθόγγω diphthóngō	διφθόγγω diphthóngō		δίφθογγοι díphthongoi	δίφθογγᾰ díphthonga
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		διφθόγγως diphthóngōs			διφθογγότερος diphthongóteros			διφθογγότᾰτος diphthongótatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Noun

δίφθογγος • (díphthongos) f (genitive διφθόγγου); second declension

1. a diphthong

Inflection

Second declension of ἡ δίφθογγος; τῆς διφθόγγου (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ δίφθογγος hē díphthongos	τὼ διφθόγγω tṑ diphthóngō	αἱ δίφθογγοι hai díphthongoi
Genitive	τῆς διφθόγγου tês diphthóngou	τοῖν διφθόγγοιν toîn diphthóngoin	τῶν διφθόγγων tôn diphthóngōn
Dative	τῇ διφθόγγῳ têi diphthóngōi	τοῖν διφθόγγοιν toîn diphthóngoin	ταῖς διφθόγγοις taîs diphthóngois
Accusative	τὴν δίφθογγον tḕn díphthongon	τὼ διφθόγγω tṑ diphthóngō	τᾱ̀ς διφθόγγους tā̀s diphthóngous
Vocative	δίφθογγε díphthonge	διφθόγγω diphthóngō	δίφθογγοι díphthongoi
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “δίφθογγος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• δίφθογγος in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• δίφθογγος in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)

Greek

Noun

δίφθογγος • (dífthongos) m (plural δίφθογγοι)

1. (linguistics, orthography) diphthong

Declension

Declension of δίφθογγος

	singular	plural
nominative	δίφθογγος (dífthongos)	δίφθογγοι (dífthongoi)
genitive	δίφθογγου (dífthongou)	δίφθογγων (dífthongon)
accusative	δίφθογγο (dífthongo)	δίφθογγους (dífthongous)
vocative	δίφθογγε (dífthonge)	δίφθογγοι (dífthongoi)

Related terms

• διφθογγοποίηση f (difthongopoíisi, “diphthongisation”)
• διφθογγισμός m (difthongismós, “diphthongisation”)